Nadzieja nie jest utopią

Niektórzy uważają, że brat Roger powinien być kanonizowany. Co myślicie o tym w Taizé?

– W Wyznaniu Wiary mówimy, że wierzymy we wspólnotę świętych. Ja i bracia w Taizé wierzymy, że brat Roger jest częścią tej komunii świętych, która jednoczy żywych i umarłych. Ta komunia jest tajemnicą, którą zna tylko Bóg. My nie wiemy o tym zbyt wiele.

Czego szukają młodzi przyjeżdżający do Taizé?

Wszyscy młodzi ludzie szukają osobistej drogi wiary. Jest tu czas na ciszę, czas na osobistą lekturę Biblii, czas na rozmowę z innymi. Jednocześnie odkrywają uniwersalność Kościoła. I że nie da się wierzyć samemu, w pojedynkę. I myślę, że te dwa doświadczenia dodają odwagi, by powrócić do domu, do swojego lokalnego Kościoła, parafii i zaangażować się tam. My nie chcemy tworzyć jakiegoś ruchu Taizé, jakiejś organizacji. Taizé to tylko wioska i nasza wspólnota, i młodzi potrzebują wspólnoty, aby wierzyć. Ale to musi być lokalna wspólnota, parafia.

Modlitwa o pokój zajmuje centralne miejsce w życiu Waszej wspólnoty. Jaka jest wytrzymałość nadziei, kiedy słyszycie o kolejnych wojnach na świecie?

To jest bardzo trudne. Czasami czujemy, że tak naprawdę niewiele możemy zrobić, i to jest straszne. Próbujemy utrzymać kontakt z ludźmi, których znamy, będących po różnych stronach konfliktu, także na Bliskim Wschodzie. Był u nas tydzień temu rabin z Jerozolimy. Dziś rano dostałem wiadomość od młodego mężczyzny z Libanu. List robi wrażenie: „pokój serca był tak istotny dla brata Rogera, i ja wierzę, że to nie jest utopia, nawet jeśli pogłębia się teraz wzajemna nienawiść”. Zatem musimy nadal wierzyć w pokój. Nasza nadzieja bowiem nie ma źródła w przypuszczeniu, że „może będzie lepiej”. Nasza nadzieja pochodzi od Chrystusa, który jest naszym pokojem i który pokonał śmierć.(...)