Prawosławni w Polsce

W poniedziałek 12 maja abp Sawa będzie świętował 10-lecie wyboru na prawosławnego metropolitę Warszawy i całej Polski. Centralne uroczystości z tej okazji, połączone z uczczeniem 70. urodzin metropolity, odbędą się tego dnia na świętej dla prawosławnych Górze Grabarce. Z tej okazji warto przypomnieć historię prawosławia na ziemiach polskich oraz "prawosławnej Jasnej Góry" - Grabarki.

Kościół Prawosławny w Polsce

Chrześcijaństwo obrządku wschodniego, czyli tradycji metodiańskiej, pojawiło się na Morawach (dzisiejsza Republika Czeska), które w 863 r., za czasów księcia Rościsława, zostały schrystianizowane przez św. Braci Cyryla i Metodego. Oni i ich uczniowie sprawowali liturgię i głosili Ewangelię w zrozumiałym dla ówczesnych Słowian języku (starocerkiewnosłowiańskim). Jak na ówczesne czasy było to tak nowatorskie przedsięwzięcie, że biskupi niemieccy oskarżali nawet Świętych Braci o herezje.

Nie wiadomo dokładnie, jak mocno zakorzeniła się i jaki wpływ tamta chrystianizacja wywarła na terenach Polski. Są jednak ślady, że chrześcijaństwo metodiańskie było obecne na terenach dzisiejszej Małopolski. Na ziemiach polskich zawsze stykały się dwie tradycje chrześcijańskie: wschodnia - bizantyjska i zachodnia - łacińska.

Stała obecność struktur Kościoła wschodniego w granicach państwa polskiego była konsekwencją włączenia w jego skład przez Bolesława Chrobrego Grodów Czerwieńskich. Nie ulega wątpliwości, że chrystianizacja ziem położonych na lewym brzegu środkowego Bugu dokonana została w tradycji prawosławnej. Nastąpiło to po oficjalnym przyjęciu wiary prawosławnej przez Włodzimierza Wielkiego i jego państwo Ruś Kijowską. Tworzenie zrębów sieci parafialnej trwało tu przez XI i XII w. Rozwój ten uległ intensyfikacji po powstaniu diecezji prawosławnej we Włodzimierzu Wołyńskim. Dalszy rozwój chrześcijaństwa wschodniego nastąpił po wejściu obszaru Pobuża w skład Księstwa Halicko-Wołyńskiego. W końcu lat trzydziestych XIII w. książę Daniel Romanowicz przeniósł biskupstwo prawosławne do Chełma. Diecezja ta wchodziła w skład metropolii kijowskiej, podległej patriarsze Konstantynopola.


Grabarka - serce polskiego prawosławia

Na Grabarkę najwięcej pielgrzymów przybywa 18 sierpnia, w przeddzień głównych uroczystości Spasa Izbawnika (Przemienienia Pańskiego, które przypada 19 sierpnia wg starego kalendarza juliańskiego). Najwięcej pątników przybyło do tego sanktuarium w 2000 roku, kiedy to odbywały się obchody roku milenijnego. Na Święta Górę mnisi z Grecji przywieźli wtedy odpis (kopię) cudownej ikony Matki Bożej Iwierskiej. Szacuje się, że wówczas do tego sanktuarium przybyło pieszo, samochodami i autobusami aż 200 tys. pątników.

Prawie każdy pielgrzym dociera na Świętą Górę ze swoim krzyżem wotywnym, który po poświęceniu go przez kapłana, zostawia na wzgórzu koło cerkwi. Obecnie na Grabarce znajdują się setki tysięcy krzyży, tworzących prawdziwy las. W nocy z 18 na 19 sierpnia kapłani przez całą noc spowiadają wiernych. Szacuje się, że 80 proc. wiernych obecnych na Świętej Górze tej nocy podchodzi do sakramentu pojednania i przyjmuje Eucharystię.

W 2004 roku około 7 tys. wiernych przyszło na Grabarkę w 15 pieszych pielgrzymkach. Ponad 80 proc. pieszych pielgrzymów to młodzież. Do sanktuarium przyszły m.in. pielgrzymki z Białegostoku, Bielska Podlaskiego, Hajnówki, Jabłecznej, Siemiatycz i Sokółki, Białowieży, a także najdłuższa z Warszawy. Piesi pielgrzymi, mimo zmęczenia wielodniową wędrówką, po wejściu na górę trzykrotnie obchodzą cerkiew na kolanach. Ich zdaniem na tej górze wiara dodaje sił. Przejście na kolanach stanowi punkt kulminacyjny, na który czeka każdy z nich przez całą pielgrzymkę.
«« | « | 1 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |