Realny

Nawet jako ludzie zbawieni nie jesteśmy wolni od pokus i dylematów

Od zarania świata Bóg objawiał swą wolę za pośrednictwem posłańców -stąd sama ich nazwa: aniołowie (w języku hebrajskim mal'ak, greckim angelos - posłaniec). W samej nazwie zawiera się misja i rola tego budzącego wiele emocji tworu Bożego. Próba zdefiniowania owej istoty jest niezbyt przystępna - na tę samą trudność napotkalibyśmy, tłumacząc aniołom, kim jest człowiek. Fakt, iż pierwsi ludzie zostali uformowani z błota oraz tchnienia Boga, wcale nie uprościłby nam zadania. Dlatego też świadomy wszystkich ograniczeń, zdaję się na wyobraźnię czytelników, sugerując, iż Biblia koncentruje się za każdym razem nie na istocie, postaci, ilości skrzydeł (występują także anioły nieloty) itp., ale na funkcji, misji, posłannictwie, jakie ma być dostarczone w imieniu Stwórcy.

Na kartach Starego Testamentu, skrzydlaci posłańcy Boga pojawiają się raczej rzadko1, można to tłumaczyć faktem, iż Bóg sam objawia się patriarchom i prorokom - stąd czasami czytamy o Aniele Pańskim, który utożsamiany jest z samym Bogiem2. Z czasem Stwórcę zaczęto traktować coraz bardziej transcendentnie - jako ducha nie mieszczącego się w żadnej postaci, nie ograniczonego miejscem ani czasem. Dlatego też rozwinęła się myśl na temat istoty, hierarchii i funkcji poszczególnych grup posłańców. Co ciekawe, to niewiele znajdziemy tych opisów w samej Biblii, tutaj przekaz koncentruje się na ich funkcjonalności: chwalą Boga (por. Ps 103,20); służą jako posłańcy (por. Łk 1,11-20.26-38; 2,9-14); czuwają nad ludem Bożym (por. Ps 91,11-12); zdarza się, iż są oni wykonawcami wyroku Bożego (por. Mt 13,49-50). Sporo na temat aniołów możemy dowiedzieć się z ksiąg apokryficznych Starego Testamentu, tutaj jednak pamiętać należy, iż reformacja zrezygnowała z nich, na rzecz "Biblii Jezusa", która nie zawiera, często kontrowersyjnych, pism, tzw. deuterokanonicznych3 - dla potwierdzenia zauważmy, iż w żadnej z wypowiedzi Jezusa nie znajdujemy odniesienia do jakiegokolwiek apokryfu.

Biblijny opis aniołów pozwala czytelnikowi na jako takie określenie fizjonomii Bożych posłańców - starotestamentowi aniołowie przedstawieni są wprost jako wyidealizowani mężczyźni4. Kobiety w anielskiej postaci to dopiero projekcja średniowiecznych artystów, zdobiących świątynie i eremy. Także skrzydła nie wydają się niezbędnym atrybutem. Spośród wszystkich zastępów, uskrzydlone są jedynie serafiny (Iz 6,2; 6,6) - posiadają aż trzy pary skrzydeł oraz cherubiny (Ex 25,20; 37,9; 1Krl 6,24.27; 8,6; Ez 1,6; 8-9; 11; 23-25). Podkreślić należy, że w Nowym Testamencie, poza pozostającym pod wielkim wpływem starotestamentowej apokaliptyki Objawieniem św. Jana (Obj 4,6 i 8), aniołowie doskonale radzą sobie bez skrzydeł, co nasuwa wniosek, iż anioł wcale nie musi różnić się wyglądem zewnętrznym od człowieka - gdyż to, co go określa, to nie powierzchowność, ekscentryzm w postaci skrzydeł itp. udziwnień i wspaniałości, ale misja, jaką ma do wykonania, posłanie powierzone przez Boga dla człowieka. Stąd może wynikać może nasza, no cóż, nazwijmy to po imieniu, ignorancja w stosunku do wysłanników Stwórcy, których, jak się okazuje, niełatwo rozpoznać w tłumie, dlatego z tego też powodu skłonny jestem przypuszczać, że aniołowie są wśród nas. Zupełnie możliwe, że spotykamy ich każdego dnia, znamy ich imiona i nazwiska - ale czy jesteśmy otwarci na ich posłanie? - dlatego wszystko badajmy, a co szlachetne zachowujmy (por. 1Tes 5,21). Na uwagę zasługuje zbieżność znaczenia dwóch greckich słów Nowego Testamentu: angelos i apostolos oznaczających dosłownie posłańca i wysłannika. W pierwszym wypadku anioła, a w drugim apostoła, których funkcja ze względu na misję jest przecież taka sama. Jeżeli jeszcze weźmiemy pod uwagę, iż skrzydła nie są wcale konieczne, to jednoznaczne rozróżnienie jest cokolwiek trudne.

Jako ciekawostkę warto podać, iż aniołowie znani są także w innych religiach wywodzących się z pnia Abrahamowego. Choć noszą podobne imiona, to jednak ich zadania i charakter różnią się zasadniczo. W tradycji Islamu anioł Dżibril (Gabriel) jest duchem prawdy, który podyktować miał Machometowi cały Koran, w Judaizmie jest aniołem sądu ostatecznego, a w chrześcijaństwie uznawany jest za anioła miłosierdzia i zwiastowania. Począwszy od II w.n.e. rozpowszechniło się, szczególnie na zachodzie, przekonanie, iż każdemu człowiekowi od dnia narodzin aż do śmierci towarzyszy anioł pełniący rolę stróża. Podstawą do takiego przekonania mogą być słowa Psalmu 91,11-12 i Listu do Hebrajczyków 1,14 - w ten sposób utwierdzić możemy wypływający z kontekstu wniosek o bliskości aniołów w naszym życiu; a biorąc pod uwagę fakt, iż to sam Bóg korzystał z takiej formy objawienia, to możemy wierzyć w Jego ciągłą przy nas obecność, w której anioł uskrzydlony, lub nie, jest jedynie jedną z form ekspresji obecności Stwórcy w naszym życiu.

«« | « | 1 | 2 | 3 | 4 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |