Papieska Rada Popierania Jedności Chrześcijan została powołana w 1960 r. jako Sekretariat ds. Jedności Chrześcijan przez papieża Jana XXIII, aby służyć pomocą przedstawicielom innych wyznań chrześcijańskich zaproszonych jako obserwatorzy na Sobór Watykański II. Sekretariat miał także przygotować soborowy dokument o ekumenizmie i troszczyć się o uwzględniania wymogów ekumenizmu w innych dokumentach soborowych. W 1963 r. został podniesiony do rangi komisji soborowej, a z czasem włączony do struktur Kurii Rzymskiej. W 1989 roku Sekretariat został przemianowany na Papieską Radę Popierania Jedności Chrześcijan. Zadania tej instytucji zostały określone w konstytucji apostolskiej "Regimini Ecclesiae" z 1986 r.: rozwijanie zapoczątkowanych w czasie Soboru Watykańskiego II kontaktów z innymi Kościołami chrześcijańskimi, propagowanie ekumenicznego ducha i koordynowanie działalności ekumenicznej w Kościele katolickim i współpracy z innymi Kościołami, inicjowanie dialogów doktrynalnych z innymi Kościołami (prowadzą je teologowie wyznaczeni przez Radę). Siedziba rady mieści się w Watykanie, a na jej czele stoi obecnie kard. Walter Kasper (na zdjęciu).