Benedykt XVI: strzeżcie swego dziedzictwa

KAI/ Radio Watykańskie

publikacja 06.06.2010 16:49

Maronici „dochowali wierności swemu, wyróżniającemu ich dziedzictwu chrześcijańskiemu, mimo wielu prześladowań” - powiedział Benedykt XVI podczas spotkania w katedrze maronickiej w Nikozji. - Wytrwali oni w wierze swych ojców, w wierze, która teraz została przekazana wam, współczesnym Cypryjczykom maronickim. Wzywam was, abyście strzegli tego wielkiego dziedzictwa, tego cennego daru – apelował.

Benedykt XVI: strzeżcie swego dziedzictwa KATIA CHRISTODOULOU / PAP/EPA Benedykt XVI na Cyprze

Po zakończeniu uroczystości Papież wrócił do nuncjatury na obiad wraz z członkami rady Sekretariatu Generalnego Synodu Biskupów. Stamtąd po południu udał się do maronickiej katedry Matki Bożej Łaskawej w Nikozji. Jest to stosunkowo nowa świątynia, konsekrowana w 1960 r. „Odbyłeś podróż apostolską do apostolskiego kraju” – powiedział na powitanie zwierzchnik katolickiej wspólnoty obrządku maronickiego. Abp Youssef Soueif wyjaśnił przebieg liturgii, w trakcie której została odmówiona jedna z najstarszych modlitw maronickich. Świadczy ona o jedności Kościoła, ponieważ wspomina się w niej zarówno o rzymskim papieżu, jak i patriarsze Antiochii oraz zwierzchniku miejscowej wspólnoty. Abp Soueif zaznaczył również, że nowym zadaniem społeczności maronickiej na Cyprze jest udzielanie gościny współwyznawcom, którzy przybywają tu z Libanu oraz innych krajów Bliskiego Wschodu.

Do trudnych doświadczeń dziejowych cypryjskich maronitów nawiązał również Benedykt XVI. Przybywali oni bowiem na tę wyspę już od VIII w., zazwyczaj jako uciekinierzy, szukający schronienia przed prześladowaniami. Opanowanie Cypru przez Turków w XVI w. rozpoczęło się od rzezi 30 tys. maronitów i pociągnęło za sobą nieprzerwane prześladowania. Kiedy pod koniec XIX w. wyspa znalazła się pod panowaniem brytyjskim, wspólnota maronicka liczyła już zaledwie 1300 wiernych. Kolejnym ciosem dla tej katolickiej mniejszości była inwazja turecka na północną część Cypru w 1974 r. Istniejące tam maronickie wioski zostały wysiedlone, a ich dziedzictwo kulturowe zrujnowane.

„Odwiedzając tę katedrę, odbywam też duchową pielgrzymkę do wszystkich maronickich kościołów na wyspie – powiedział Benedykt XVI. – Bądźcie pewni, że z ojcowską troską jestem blisko wszystkich wiernych należących do tej pradawnej wspólnoty. Maronici przybywali na te wybrzeża w różnych stuleciach i byli ciężko doświadczani za dochowanie wierności swemu szczególnemu dziedzictwu chrześcijańskiemu. I choć ich wiara została wypróbowana niczym złoto w ogniu, pozostali wierni wierze ojców. Ta wiara została teraz przekazana wam, współcześni maronici na Cyprze. Wzywam was, byście strzegli tego wielkiego dziedzictwa, tego bezcennego daru” – dodał Ojciec Święty.

Całość papieskiego przemówienia na kolejnej stronie

W maronickiej katedrze w Nikozji Benedykt XVI spotkał się również z organizatorami podróży apostolskiej. Byli wśród nich zarówno przedstawiciele rządu, jak i organizacji kościelnych.

Drodzy bracia i siostry w Chrystusie,


Bardzo się cieszę, odwiedzając katedrę Matki Bożej Łaskawej. Dziękuję arcybiskupowi Youssefowi Soueifowi za jego miłe słowa powitania w imieniu społeczności maronickiej na Cyprze. Witam was wszystkich serdecznie słowami Apostoła: „Łaska wam i pokój od Boga Ojca naszego i od Pana Jezusa Chrystusa!” (1 Kor 1,3).

Odwiedzając tę świątynią odbywam w swym sercu duchową pielgrzymkę do każdego kościoła maronickiego na wyspie. Zapewniam was, że kierowany ojcowską troską jestem blisko wszystkich wiernych tych starożytnych wspólnot.

Ten kościół katedralny w pewien sposób przedstawia bardzo długie i bogate – a niekiedy burzliwe - dzieje wspólnoty maronickiej na Cyprze.

Maronici przybywali do tych brzegów w różnych okresach i często dochowali wierności swemu, wyróżniającemu ich dziedzictwu chrześcijańskiemu, mimo wielu prześladowań. Chociaż ich wiara była próbowana jak złoto w ogniu (por. 1 P 1,7), to jednak wytrwali oni w wierze swych ojców, w wierze, która teraz została przekazana wam, współczesnym Cypryjczykom maronickim. Wzywam was, abyście strzegli tego wielkiego dziedzictwa, tego cennego daru.

Budynek tej katedry przypomina nam o ważnej prawdzie duchowej. Święty Piotr mówi nam, że my, chrześcijanie, jesteśmy żywymi kamieniami, które są budowane na duchową świątynię, „by stanowić święte kapłaństwo, dla składania duchowych ofiar, przyjemnych Bogu przez Jezusa Chrystusa” (1 P 2,4-5). Razem z chrześcijanami na całym świecie jesteśmy częścią tej wielkiej świątyni, która jest Mistycznym Ciałem Chrystusa. Nasz kult duchowy, sprawowany w wielu językach, w wielu miejscach i w pięknym zróżnicowaniu liturgii, jest wyrazem jednego głosu ludu Bożego, zjednoczonego w wielbieniu i dziękczynieniu Jemu i w trwałej komunii ze sobą. Komunia ta, która jest nam tak droga, skłania nas do niesienia Dobrej Nowiny naszego nowego życia w Chrystusie całej ludzkości.

Ιδου η πρόκλησις που σας αφήνω σήμερα: εγώ προσεύχουμαι ώστε η εκκλησία σας, με ενότητα μαζύ με τους ποιημένες σας και με τον Επίσκοπον Ρώμης, να αυξάνεται εις την αγιοσύνη, εις την πίστην του Ευαγγελίου και εις την αγάπη γιά τον Κύριον και για τον πλησίον. (Pozostawiam wam dzisiaj następujące zadanie: modlę się, aby wasz Kościół w jedności ze wszystkimi waszymi pasterzami i Biskupem Rzymu mógł wzrastać w świętości, w wierności Ewangelii i w miłości do Pana oraz w miłości wzajemnej, jedni wobec drugich).

Polecając was i wasze rodziny, a zwłaszcza wasze umiłowane dzieci wstawiennictwu św. Marona, z radością udzielam wam wszystkim Apostolskiego Błogosławieństwa.