Idea zamkniętej (i oblężonej) "prawowierności" istnieje w obrębie każdego wyznania i każdej religii. Osobiście traktuję taką orientację jako papierek lakmusowy, czy ktoś kieruje się żywą wiarą, czy religijną polityką. Ktoś, kto innych chrześcijan traktuje jak wrogów czy konkurentów, zachowuje się dokładnie tak, jak polityk, a nie człowiek wiary.

Nie znaczy to, że dyskredytuję tu polityków - trzeba jednak rozgraniczyć aktywność polityczną (nastawioną na cel doraźny) od drogi eschatologicznej, w której człowiek żyje nadzieją na zbawienie - nie tylko swoje, ale również tych, którzy w innych religiach pragną dobra, a nawet tych, którzy błądzą w grzechach.