Księgi  deuterokanoniczne  znane  są  z  Septuaginty  –  greckiego  przekładu  Starego Testamentu z III-I w. p.n.e. Nie ma ich w kanonie hebrajskim ustalonym przez rabinów pod koniec  I  w.  n.e.  Są  „deuterokanoniczne”,  czyli  należące  do  drugiego  kanonu.  Nazwa  ta przyjęła się w XVI w. i jest używana przez katolików i prawosławnych. Protestanci często określają te księgi apokryfami (katolicy apokryfami nazywają księgi, które w protestanckiej nomenklaturze znane są jako pseudoepigrafy).

Trzeba  pamiętać,  że  główne  nurty  chrześcijaństwa  –  katolicyzm,  prawosławie i protestantyzm – uznają nieco inne kanony ksiąg Starego Testamentu. Ustalając je katolicy i prawosławni odwoływali się do Septuaginty, przy czym kanon prawosławny jest szerszy od katolickiego.  Protestanci  zaś  przyjęli  kanon  hebrajski.  Warto  jednak  pamiętać,  że  Marcin Luter określił księgi deuterokanoniczne jako „pożyteczne i dobre do czytania”, choć odmówił im rangi równej księgom protokanonicznym zawartym w kanonie hebrajskim.

Wydanie  ekumenicznego  przekładu  ksiąg  deuterokanonicznych  zawiera  znane z Septuaginty  księgi:  Estery,  Judyty,  Tobita (Tobiasza),  1.,  2.  i  3.  Machabejską,  Mądrości,  Mądrości  Syracha, Barucha, Daniela oraz List Jeremiasza. Dwie z tych ksiąg – Estery i Daniela – znane są również z Biblii hebrajskiej. Istnieją jednak różnice w objętości, a niekiedy i treści między ich wersją hebrajską i grecką.

Tom z księgami deuterokanonicznymi zawiera przekład greckiej wersji  tych  ksiąg,  a  nie  tylko  ich  deuterokanonicznych  dodatków.  To  różni  go  od dotychczasowych polskich wydań Biblii. Wersja hebrajska księgi Estery znajdzie się w tomie z księgami  historycznymi,  a  hebrajsko-aramejska  księgi  Daniela  w  tomie  z  księgami prorockimi.

Projekt  ekumenicznego  przekładu  Biblii  prowadzony  jest  przez  Towarzystwo  Biblijne w Polsce. W celu jego realizacji powołało ono Międzywyznaniowy Zespół Tłumaczy, w skład którego weszli przedstawiciele jedenastu Kościołów członkowskich Towarzystwa. Tłumacze i redaktorzy  jako  naczelną  zasadę  w  swej  pracy  przyjęli  wierność  oryginałowi.  Tekst przekładu charakteryzuje się współczesną polszczyzną. Dotychczas  w  przekładzie  ekumenicznym  wydano:  Nowy  Testament  i  Psalmy  (2001), oddzielny  tom  z  Księgą  Psalmów  (2003)  oraz  kanoniczne  Księgi  Dydaktyczne  Starego Testamentu  (2008).  Kolejnym  tomem  są  omawiane  tutaj  Księgi  Deuterokanoniczne. Następnie wydane zostaną: Pięcioksiąg (prace nad jego redakcją są już na ostatnim etapie), Księgi  Historyczne  oraz  Księgi  Prorockie.  Nowy  Testament  doczekał  się  czterech  wydań i został rozpowszechniony w 40 tys. egzemplarzy.

Oprócz  wersji  książkowych  Towarzystwo  Biblijne  wydało  również  audiobooki  z  Księgą  Psalmów (2009) oraz Czterema Ewangeliami (2010), a także Cztery Ewangelie w alfabecie Braille’a (2008).

Istniejące  od  1816  r.  Towarzystwo  Biblijne  w  Polsce  –  wydawca ekumenicznego przekładu Pisma Świętego – jest chrześcijańską organizacją międzywyznaniową, zajmującą się  tłumaczeniem,  wydawaniem  i  rozpowszechnianiem  Biblii.  Zrzeszając  dwanaście

Kościołów  członkowskich,  reprezentujących  wszystkie  tradycje  chrześcijańskie  w  Polsce, stanowi  najbardziej  ekumeniczną  organizację  w  naszym  kraju.  Jest  członkiem stowarzyszonym Polskiej Rady Ekumenicznej oraz Zjednoczonych Towarzystw Biblijnych.