Legenda głosi, że dopłynęła tu kiedyś sama Matka Boża. Dzięki Niej miała dokonać się pierwsza ewangelizacja pogańskich mieszkańców półwyspu. Zachwycona urodą tego skrawka ziemi Maryja wypowiedziała słowa: „Synu mój, Boże mój, pobłogosław to miejsce… wylej na nie miłość i zachowaj je nienaruszonym do skończenia świata”. Stąd „Ogród Bogarodzicy”. Często słyszałem tę nazwę, studiując ekumenizm. Athos, czyli kraina mnichów, ascetów i świętych starców, ojczyzna hezychazmu – wschodniego nurtu duchowości, który każe powtarzać w rytm oddechu: „Panie Jezu Chryste, Synu Boży, zmiłuj się nade mną” (tzw. Modlitwa Jezusowa) i szuka światła z Góry Przemienienia. Athos to także symbol sprzeciwu części prawosławnego świata wobec ekumenizmu. Ten mistyczny świat wydawał mi się tak odległy, że aż nierzeczywisty.