Boże każdego ludzkiego istnienia,
zbyt olśniewający, by być oglądany,
swój jakby obraz
pozwalasz nam widzieć
w obliczu Chrystusa.
Otwórz w nas bramy
ku jasności serca,
w nas, którym spieszno,
aby w mrokach zdarzeń
rozpoznać blask Twojej obecności.
Tam, gdzie w każdym z nas
skrywa się samotność,
przyjdź orzeźwić
spragnioną ziemię ducha i ciała.
Przyjdź w martwe obszary istnienia
złożyć źródło wody żywej.
Przyjdź i napełń nas
swoją ufnością,
aby zakwitły pustynie duszy.