Adwentyści to chrześcijanie wierzący, że Królestwo Chrystusowe zapanuje na ziemi już niebawem. Spodziewane nadejście Chrystusa jest zwane drugim adwentem, stąd pochodzi nazwa ruchu. Adwentyści są milenarystami, czyli wierzą iż Królestwo Chrystusowe będzie trwało tysiąc lat (millenium). Potem sprawiedliwi mają dostąpić zbawienia, a potępieni zostaną unicestwieni (adwentyści nie wierzą w istnienie wiecznego piekła). Adwentyści działają w ponad 200 krajach świata, a liczbę ich szacuje się na ponad 9 milionów.

  William Miller Początki
Inicjatorem ruchu był amerykański kaznodzieja William Miller (1782-1849), który od 1833 głosił bliskie powtórne przyjście Jezusa Chrystusa. Miało ono nastąpić, jak obliczał, pomiędzy marcem 1843, a marcem 1844 roku. W lecie 1844 wyznaczył jeszcze datę dodatkową, na 22 października tego roku (żydowski Sądny Dzień). Kiedy proroctwo się nie spełniło, nastąpił rozłam w ruchu (nazwany z ang. Great Disappointment – Wielkim Rozczarowaniem), który doprowadził w 1845 r. do zwołania konferencji adwentystów w Albany (stan Nowy Jork). Członkowie konferencji utwierdzili się w wierze w szybkie nadejście Syna Bożego, co stało się fundamentalną częścią credo adwentystów.

Adwentyści uznali, że Miller popełnił błąd, choć jego obliczenia miały być, ich zdaniem, prawidłowe. Nie wziął jednak pod uwagę, że Sąd Boży ma się dzielić na trzy fazy: sąd śledczy, ogłoszenie wyroku i wykonanie wyroku. W 1844 roku miałaby się więc zacząć zaledwie pierwsza faza. Kiedy nastąpi trzecia, adwentyści postanowili już nie przepowiadać.

Zapoczątkowany przez Millera ruch ostatecznie przekształcił się w sześć wspólnot: Evangelical Adventists (istniejącą od 1845), Advent Christians (od 1881), Seventh Day Adventists (Adwentyści Dnia Siódmego, od 1863), Church of God (od 1864), Life and Advent Union (od 1860), Age-to-come Adventists (od 1851). W 1964 Advent Christians połączyli się z Life and Advent Union.

W Polsce rozpowszechniła się wspólnota Adwentystów Dnia Siódmego, licząca na całym świecie ok. 3 miliony wiernych. Autorką zasad doktrynalnych ruchu była Ellen G. White (1827-1915).

  Ellen G. White Zasady

Adwentyści Dnia Siódmego, poza wiarą w rychły drugi adwent głoszą poszanowanie ważności oraz integralności biblijnego Dekalogu, łącznie z przykazaniem nakazującym świętowanie siódmego dnia tygodnia, czyli chrześcijańskiej soboty. W ich doktrynie naczelne miejsce zajmuje trynitaryzm (wiara w Trójcę Świętą), głoszą pogląd o zbawieniu przez wiarę dzięki łasce, o śmiertelności duszy ludzkiej i zmartwychwstaniu w dniu ostatecznym.

Adwentyzm przywiązuje dużą wagę do nauki o odkupieniu, w tym także sanktuariologii, czyli nauki o świątyni niebieskiej, oraz pełnieniu w niej przez Chrystusa, jako arcykapłana, orędowniczej służby.
Adwentyści nie praktykują kultu świętych, figur i obrazów. Maryja jako Matka Chrystusa, uznawana jest za godny naśladowania wzór wiary i życia. Sprawują trzy sakramenty: chrzest (dorosłych
przez zanurzenie), Wieczerzę Pańską (pod dwiema postaciami) i umywanie nóg (jako obrządek pokory i służby).

Praktykują obrzędy: ordynacji duchowej, ślubu małżeńskiego i chrześcijańskiego pogrzebu. Spowiedź ma charakter indywidualnej modlitwy pokutnej skierowanej do Boga. Kościół jest wspólnotą o charakterze instytucjonalno-charyzmatycznym. Dniem kultu religijnego jest sobota.
Wyznawców obowiązuje zachowywanie przykazań Bożych, rozwijanie cnót chrześcijańskich, udział w życiu i działalności Kościoła.

Troska o zdrowie, abstynencja alkoholowa, nikotynowa i narkotyczna, etos pracy oraz dostojeństwo małżeństwa i rodziny zostały podniesione do rangi zasady doktrynalnej. Nabożeństwo adwentystyczne obejmuje pieśni, modlitwy, sprawowanie sakramentów, naukę słowa Bożego i kazanie. Duchownych nie obowiązuje celibat ani strój liturgiczny. Adwentyzm wyznaje zasadę rozdziału Kościoła i państwa, poszanowanie władz świeckich oraz różne formy współpracy. Opowiada się za ideą wolności religijnej i przekonań. Adwentyści są pacyfistami i odmawiają noszenia broni.

Struktura i działalność

Centralne władze Adwentystów Dnia Siódmego mieszczą się w Waszyngtonie. Podlegają im wydziały (np. północnoeuropejski, środkowoeuropejski), wydziałom unie zborów (jednostki krajowe), te zaś dzielą się na zjednoczenia zborów (odpowiednik diecezji), którym podlegają poszczególne zbory. Każdy wierny wspiera działalność Kościoła darami, najczęściej w formie dziesięciny, czyli dziesiątej części swoich dochodów. Adwentyści Dnia Siódmego prowadzą na całym świecie liczne domy pomocy społecznej, aktywnie zwalczają wszelkie nałogi.