Zgodnie z tradycją, wielkopiątkową Drogę Krzyżową przygotowały wspólnoty katolików, luteranów i baptystów. W rozważaniach kwestię wykluczenia traktowano nie w kategoriach politycznej poprawności, ale jako poważny problem odrzucenia dotykający ludzkiej duszy. Chodziło zwłaszcza o dramatyczne skutki rozpadu małżeństwa i rodziny, które przenoszą się na następne pokolenia. Oprócz medytacji uczestnicy mogli usłyszeć także świadectwa osób doświadczonych w życiu poczuciem odrzucenia, niedowartościowania, braku miłości, ale też przemocy, także na tle seksualnym. Świadectwa nie zatrzymywały się na poziomie doznanych krzywd, ale wychodziły dalej, wskazując na uzdrawiające doświadczenie miłosiernego i przebaczającego Boga w Jezusie Chrystusie. Z kolei duchowni, autorzy rozważań, zachęcali do spojrzenia na drugiego człowieka i na siebie samych jako na obraz Boga w naszej rzeczywistości.