Pierwszego dnia uczestnicy próbowali odpowiedzieć na pytania dotyczące analizy kryzysu rodziny w ultramodernistycznym społeczeństwie europejskim, mitu rodziny „powtórnej” i „szczęśliwego rozwodu” oraz wielkiej liczby aborcji i niepokojących koncepcji planowania rodziny.

Druga sesja skupiła się na propozycjach szczęśliwego życia rodzinnego. Podniesione zostały pytania: Czy współcześni filozofowie mają odpowiedź na kryzys tradycyjnych koncepcji antropologicznych małżeństwa i rodziny? Czy rządy posiadają długofalową wizję rozwoju modelu rodziny? Czy Kościoły, jako główni obrońcy tradycyjnej koncepcji rodziny, mają coś nowego do zaoferowania dla post-modernistycznych społeczeństw?

W końcu na trzeciej sesji usiłowano spojrzeć na rodzinę jako na wyzwanie dla środków masowego przekazu, pytając: Jakie konsekwencje wyciągają media z faktu, że rodzina jest największą wartością dla wielu społeczeństw? Jak poprawić jakość wypowiedzi na temat rodziny? Czy rodzina ma wartość jedynie dla prawicy? Kto po lewej stronie sceny politycznej ma odwagę mówić o kryzysie ośrodków planowania rodziny?

Odpowiedź na wiele z tych pytań jest istotna, choć nie tak prosta. Bo chodzi o środowisko rozwoju człowieka, a jak mówił Benedykt XVI, „rodzina jest szkołą humanizacji człowieka, aby wzrastał on, aż stanie się prawdziwie człowiekiem”.

Zgodnie z ekumenicznym charakterem europejskich spotkań w La Salette, uczestnicy kolokwium zaproszeni byli także do udziału w życiu liturgicznym, w obrządku łacińskim i bizantyjskim oraz w nabożeństwach protestanckich.