W tym roku przebiegać on będzie pod hasłem „Ile macie chlebów?” zaproponowanym przez kobiety chilijskie. W Warszawie uczestniczki nabożeństwa zbiorą się w katedrze prawosławnej pw. św. Marii Magdaleny. - To szczególny dzień, spotkanie kobiet z różnych Kościołów, ekumeniczna modlitwa ponad podziałami i różnicami w intencjach istotnych dla wszystkich uczestniczek – powiedziała KAI dr Monika Waluś, przewodnicząca Stowarzyszenia Amicta Sole, która układała scenariusz nabożeństwa na rok 2005, gdy Polska przygotowywała materiały do obchodów.

Jej zdaniem ta modlitwa ma wiele wspólnego z duchowością Jana Pawła II i jego stosunku do chrześcijan i ludzi dobrej woli. Wspólna modlitwa przy poszanowaniu odrębności i różnorodności, jednoczenie się wokół uniwersalnych celów, było typowe w posłudze Ojca Świętego – uważa dr Waluś. Przypomina ona, że scenariusz nabożeństwa układają co roku kobiety z innych krajów.

– To niezwykłe, że teksty wybrane przez kobiety w Afryce czy Ameryce Łacińskiej oraz modlitwy czytane są później na całym świecie i łączą kobiety żyjące w skrajnie odmiennych sytuacjach. Zaangażowane kobiety tworzą bardzo pokorny ruch, a nie szumną akcję. W ramach tej inicjatywy odbywa się też zbiórka na ubogie kobiety i dzieci. Z tej okazji możemy dowiedzieć się jak żyją kobiety na całym świecie, poznajemy się, wymieniamy doświadczeniami, poznajemy swoje Kościoły.

Światowy Dzień Modlitw Kobiet tradycyjnie obchodzony jest w pierwszy piątek marca. Od lat w inicjatywę włączają się wyznawczynie różnych Kościołów chrześcijańskich z ponad 170 krajów, w tym także w Polsce.

W tym roku kobiety z Chile opowiadają o swoim kraju, o jego politycznych, gospodarczych i społecznych problemach. Głównym motywem liturgii jest wezwanie do solidarnego dzielenia się. Ofiary zbierane w czasie tegorocznych nabożeństw będą przeznaczone na dwa ośrodki opieki w Chile, gdzie bezrobocie sięga 15 proc. i dotyka głównie kobiety. Większość z nich nie ma przygotowania zawodowego, więc pracuje jako pomoce domowe, a w tym czasie ich dzieci pozostawiane są całymi dniami bez opieki. Skutki tego są bolesne: opuszczanie zajęć szkolnych, narkotyki, przedwczesne ciąże itp.

To właśnie dla takich kobiet organizowane są w specjalnych ośrodkach kursy księgowości, administracji i gotowania, a z takimi umiejętnościami mogą już podejmować pracę. Ponadto placówki te opiekują się dziećmi.

Inny projekt socjalny dotyczy krzewienia oświaty wśród kobiet ludu Mapuche w Araucanii. 95 proc. kobiet z tej największej grupy tubylczej w Chile żyje w skrajnej nędzy. Utrzymują swe rodziny ze sprzedaży warzyw i wyrobów tkackich.

Na okładce materiałów liturgicznych do tegorocznego Dnia Modlitw widnieje haft wykonany przez kobietę z chilijskiej wsi Copiulemu. Nawiązuje on do cudu rozmnożenia chleba i nakarmienia pięciu tysięcy ludzi, wiążąc się w ten sposób z hasłem tegorocznego Dnia Modlitw: „Ile macie chlebów?”. Ta starsza katoliczka z okolic Concepción, rozpoczęła swój haft, rysując wzór długopisem na torbie po cukrze i nie przypuszczała, że jej praca będzie kiedyś podziwiana na całym świecie. Wiadomość o tym zastała ją ciężko chorą w szpitalu. Zmarła kilka tygodni po trzęsieniu ziemi, jakie nawiedziło ten region w lutym 2010 roku.

Wspólną modlitwę kobiet zainicjowała w USA w 1887 r. Mary Ellen James z Kościoła Prezbiteriańskiego, w 3 lata później baptystki Helen Barret Montgomery i Lucy Peabody wezwały do obchodzenia Dnia Modlitwy w intencji misji zagranicznych, a także za biednych, bezrobotnych, pokrzywdzonych, emigrantów i ofiary wojny W 1919 r. oba te, co roku odbywające się dni modlitwy kobiet, połączono i w pierwszy piątek Wielkiego Postu owego roku odbyło się po raz pierwszy wspólne nabożeństwo.

W Polsce pierwsze nabożeństwo ŚDMK odbyło się 4 marca 1927 r. w kościele baptystów w Łodzi. W 1948 r. odbyło się nabożeństwo ŚDMK w kościele ewangelicko-metodystycznym w Warszawie, prowadzone przez Amerykankę Hjordis Wickstroem. Po 13 latach przerwy idea Światowego Dnia Modlitwy Kobiet trafiła ponownie do Polski. Podjęły je przedstawicielki Kościoła Ewangelicko-Reformowanego (Irena Kurzewska) i Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego (Halina Kus). Przewodniczącą Polskiego Krajowego Komitetu ŚDM w latach 1993-2006 była śp. Ewa Walter z Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego. Obecnie Komitetowi przewodniczy Joanna Kamińska z Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego.

Od 1992 roku w pracach przygotowawczych i nabożeństwach ŚDM bierze czynny udział Polski Związek Kobiet Katolickich, natomiast od roku 2000 Stowarzyszenie Pokoju i Pojednania „Effatha”, a od roku 2001 przedstawicielki Kościoła Greckokatolickiego.