Komisja zakończyła prace 21 września we Włocławku (Kujawsko-Pomorskie). Komunikat z zakończonych prac Komisji przekazała PAP rzeczniczka diecezji płockiej Elżbieta Grzybowska.

Płock (Mazowieckie) jest siedzibą Kościoła Starokatolickiego Mariawitów, istniejącego od 1906 r.

"Dla kogoś z zewnątrz rezultat naszej pracy ekumenicznej może wydawać się niedostateczny: katolicy nie wycofali ekskomunik z 1906 r., mariawici nie wrócili na łono Kościoła, z którego wyszli. My jednak jesteśmy przekonani, że stało się coś ważnego: spotykaliśmy się, modliliśmy się, rozmawialiśmy i spieraliśmy jak bracia" - podkreślono w komunikacie Komisji.

Uczestnicy obrad wyrazili wiarę, że dojdzie do powołanie Komisji Dwustronnej, złożonej z przedstawicieli władz obu Kościołów. "Wierzymy wreszcie i wspólnie wyznajemy, że pojednanie, gdy nastąpi, nie będzie tylko naszym ludzkim dziełem, lecz przede wszystkim dziełem Ducha Świętego" - zaznaczono w komunikacie.

W dokumencie przypomniano, że inicjatywę powołania Komisji podjęła Konferencja Episkopatu Polski w 1997 r. po złożeniu przez ówczesnego biskupa płockiego Zygmunta Kamińskiego "Memoriału w kwestii mariawickiej", "będącego owocem jego spotkań" z biskupem naczelnym Kościoła Starokatolickiego Mariawitów Marią Tymoteuszem Kowalskim w ramach działań płockiego Klubu Inteligencji Katolickiej.

W posiedzeniu kończącym prace Komisji wzięli udział: obecny biskup naczelny Kościoła Starokatolickiego Mariawitów Maria Ludwik Jabłoński, a ze strony kościoła rzymskokatolickiego - biskup senior prof. dr hab. Bronisław Dembowski. W spotkaniu, uczestniczył też biskup diecezji płockiej kościoła rzymskokatolickiego Piotr Libera.

W komunikacie poinformowano, że Komisja zbierała się dwa razy do roku - w lutym i w październiku, na przemian we Włocławku i w Łodzi, a później w Płocku, ale jej prace trwały przez 13 lat właściwie bez przerwy: prowadzono bowiem w międzyczasie badania archiwalne, tłumaczono teksty łacińskie, wypracowywano stanowiska, odbywały się też nabożeństwa ekumeniczne. W czasie prac Komisji wypracowano m.in. dwa dokumenty: "Dwustronna refleksja o treściach podstawowych pism Matki Marii Franciszki Kozłowskiej (założycielki mariawityzmu - PAP) dotyczących Dzieła Wielkiego Miłosierdzia" oraz "Ze źródeł kwestii mariawickiej. Nieznane dokumenty z lat 1903-1906". Druku dokumentów podjął się każdy z Kościołów.

Ruch mariawicki powstał pod koniec XIX wieku, stawiając sobie za cel naśladowanie życia Marii - Mariae vitam imitantes i szerzenia kultu maryjnego. Jego założycielką była św. Maria Franciszka Feliksa Kozłowska, która w 1893 r. w Płocku doznała objawienia, wskazującego na potrzebę odnowy moralnej ludzkości przez nieustającą adorację Przenajświętszego Sakramentu i wzywanie pomocy Matki Bożej.

Kościół Starokatolicki Mariawitów wyodrębnił się z Kościoła Rzymsko-Katolickiego w 1906 r., gdy Stolica Apostolska odmówiła zalegalizowania mariawickich zgromadzeń modlitewnych, a następnie ekskomunikowała Marię F.F. Kozłowską.

Kościół Starokatolicki Mariawitów liczy w Polsce około 25 tys. wyznawców, a blisko 5 tys. mariawitów tego wyznania mieszka we Francji, głównie w Paryżu.

Siedzibą władz Kościoła Starokatolickiego Mariawitów - będącego członkiem Polskiej Rady Ekumenicznej, Światowej Rady Kościołów i Konferencji Kościołów Europejskich - jest Płock. Kościół posiada trzy diecezje: lubelsko-podlaską, śląsko-łódzką oraz warszawsko-płocką, a także prowincję francuską. Kształci duchownych m.in. na Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie.