Kiedyś dzwony były uzasadnione, bo zegarki kilkaset lat temu były drogie. Ale teraz??? Mam małe dziecko a teściowie mieszkają w Kościanie na przeciwko kościoła. Jest tam zwyczaj że bija dzwony o pełnych godzinach 24h/dobę. Bardzo się stresowałem jak mały miał spać, miał drzemkę a te dzwony na maxa biły, Ksiądz tego pewnie nie zmieni, bo co ludzie powiedzą.... Rozumiem tradycje, ale w czasach apostołów też nie było tego wszystkiego co mamy teraz i było OK. Tu chodzi o katolickie postępowanie na co dzień, bez bycia hipokrytą a nie o zewnętrzne oznaki. Co jest trudniejsze?

Coś tu w tym artykule nie pasuje przecież w kościołach protestanckich dzwony dzwonią trzy razy na dzień do modlitwy "Ojcze nasz" i przed każdym nabożeństwem też. Chyba że w Szwecji jest inna tradycja i jeżeli tego się nie praktykuje to musi się też kościół katolicki do tego stosować. Każda mniejszość religijna może w demokratycznym państwie wystąpić o różnego rodzaje przywileje ale większość parlamentarna może te przywileje odmówić i to trzeba też respektować. Szwecja nie jest państwem kościelnym.

2/3 z 10 mln to ponad 6 mln. Czemu drogi Gosciu nie podasz liczby? Żeby nie pokazać, że jednak chrześcijanie stanowią tam większośc?

Że katolikom nie zezwala się na użycie dzwonów. To stara, zapiekła nienawiść protestantów do katolików. Dziś nie objawia się ona z tak wściekłą pasją jak w XVII wieku (vide: profanowanie kościołów katolickich w Polsce podczas inwazji szwedzkiej w 1655-57 r.), ale ślady tych złych emocji są widoczne jeszcze dziś. Tu wcale nie ma ducha ekumenizmu ani pojednania międzywyznaniowego.

Sytuacja z Szwecji mnie nie dziwi, bo trzeba być ślepcem i głupcem by myśleć że lewica traktuje tak samo katolików jak muzułmanów czy inne mniejszości. Natomiast co do dzwonów, już chyba każdy czytać potrafi, i wie o której godzinie jest msza,zbór, czy modlitwa? w meczecie. Także po co te dzwony,nawoływania, itd.? Czasem własnych myśli nie słychać przez kościelny dzwon. Ja bym tego zakazał.

Dla Boga, panie Wołodyjowski! Larum grają! wojna! nieprzyjaciel w granicach! a ty się nie zrywasz? szabli nie chwytasz? na koń nie siadasz? Co się stało z tobą, żołnierzu? Zaliś swej dawnej przepomniał cnoty, że nas samych w żalu jeno i trwodze zostawiasz?
 Wezbrały rycerskie piersi i płacz powszechny zerwał się w kościele i zrywał się jeszcze kilkakrotnie, gdy ksiądz cnotę, miłość ojczyzny i męstwo zmarłego wysławiał, a i kaznodzieję porwały własne słowa. Twarz mu pobladła, czoło okryło się potem, głos drżał. Uniósł go żal nad małym rycerzem, żal nad Kamieńcem, żal nad zgubioną rękoma wyznawców księżyca Rzeczpospolitą i taką wreszcie kończył swoją mowę modlitwą:
 — Kościoły, o Panie, zmienią na meczety i koran śpiewać będą tam, gdzieśmy dotychczas Ewangelię śpiewali. Pogrążyłeś nas, Panie, odwróciłeś od nas oblicze Twoje i w moc sprosnemu Turczynowi nas podałeś. Niezbadane Twoje wyroki, lecz kto, o Panie! teraz opór mu stawi? jakie wojska na kresach wojować go będą? Ty, dla którego nic nie jest w świecie zakryte, Ty wiesz najlepiej, że niemasz nad naszą jazdę! Która Ci, Panie, tak skoczy, jako nasza skoczyć potrafi? Takich-że obrońców się pozbywasz, za których plecami całe chrześcijaństwo mogło wysławiać imię Twoje? Ojcze dobrotliwy! nie opuszczaj nas! okaż miłosierdzie Twoje! ześlij nam obrońcę! ześlij sprosnego Mahometa pogromcę, niech tu przyjdzie, niech stanie między nami, niech podniesie upadłe serca nasze, ześlij go, Panie!…