Przesłania otrzymane z okazji Europejskiego Spotkania Młodych w Poznaniu

Bracia i siostry, drodzy przyjaciele,

To dla mnie zaszczyt, że mogę przesłać wam moje modlitwy i życzenia, kiedy spotykacie się w Poznaniu na kolejnym Spotkaniu Europejskim, które jest etapem „pielgrzymki zaufania przez ziemię”. Pobyt w Taizé w sierpniu tego roku był dla mnie darem i łaską, które zapamiętam na długo. Wspaniale było znaleźć się znowu w szczególnej atmosferze radości, gościnności i służby wzajemnej, i w towarzystwie tak wielu ludzi z całego świata.

W tych dniach będziecie wymieniać refleksje na temat najbardziej naglących wyzwań naszego świata. W sercu wszystkich pytań jest jedno, może najbardziej pilne i natarczywe: co to znaczy żyć rzeczywiście po ludzku?

Widzieliśmy, jak bardzo człowieczeństwo bywa zniekształcone i poranione przez fałszywe idee bogactwa, bezpieczeństwa, wolności. Naszym powołaniem jako chrześcijan jest odsłanianie światu prawdy o przeznaczeniu człowieka. Jezus powiedział, że prawda nas wyzwoli (Ewangelia wg św. Jana 8, 22) i że przyszedł dać życie w obfitości (Ewangelia wg św. Jana 10, 10), a także, że On sam jest prawdą i życiem oraz drogą, którą musimy iść, żeby osiągnąć prawdę i życie ((Ewangelia wg św. Jana 14, 6).

Przeznaczenie człowieka zostało więc objawione w Jezusie – w życiu w pełni świadomym tragedii i potrzeb świata, w nieograniczonej wspaniałomyślności w wychodzeniu im naprzeciw, w gotowości na przyjęcie niebezpieczeństwa i ofiary, jakie one niosą, i nade wszystko w radości z podążania tą drogą. Tutaj jest prawda, tu objawione człowieczeństwo, tu jest życie.

Ponieważ zaczyna się Nowy Rok, życzę wam obfitości życia w prawdzie i – pożyczając od papieża Benedykta XVI tytuł jego wielkiej encykliki Caritas in veritate – miłości w prawdzie. Modlę się, żeby to spotkanie stało się prawdziwym przewrotem w rozumieniu tego, czego potrzebujemy, żebyśmy stawali się tacy, jacy zostaliśmy stworzeni, i w demaskowaniu fałszywych idei i złudzeń, które zakrywają piękno prawdziwego oblicza człowieczeństwa – „chwały Bożej na obliczu Jezusa Chrystusa” (2 List do Koryntian 4, 6).