30-lecie Instytutu Ekumenicznego na KUL

W spotkaniu uczestniczyli biskupi katoliccy, prawosławni i protestanccy. Teologowie reprezentujący Kościoły chrześcijańskie z różnych krajów przedstawili tematy swoich wystąpień w kontekście historycznego dziedzictwa ekumenizmu, współczesnych problemów i perspektywy dialogu.

Od czasu II Soboru Watykańskiego Kościół Katolicki wszedł bardzo aktywnie, nieodwołalnie i nieodwracalnie na drogę działań ekumenicznych – podkreślił metropolita lubelski abp Stanisław Budzik. Prawosławny arcybiskup lubelsko – chełmski Abel lokalną współpracę określił jako wzorcową, dodając, że „nasza przyjaźń budzi nadzieję na jeszcze wspanialszy rozwój relacji między naszymi siostrzanymi Kościołami”. Z kolei sekretarz zarządu Polskiej Rady Ekumenicznej bp Edward Puślecki z Kościoła ewangelicko-metodystycznego zauważył m.in., iż „Chrystus jest i tam, gdzie kończy się jurysdykcja własnego Kościoła”. Uczestnicy spotkania cieszyli się wielowyznaniową Księgą Jubileuszową, ale nie pomijali spraw trudnych. Nakreślono „ekumenizm Papieża Franciszka”, jak też mówiono m.in. o relekturze postaci ks. Jana Husa, sakramencie Eucharystii i języku „ekumenicznej dyplomacji”.

Wzajemnemu przekraczaniu granic wybitnie służy Instytut Ekumeniczny KUL, utworzony jako pierwszy w Polsce przed 30 laty w 1983 r. – wskazał obecny dyrektor Instytutu ks. prof. Przemysław Kantyka. Jego studentami i absolwentami są chrześcijanie wielu wyznań, a profesorami byli m.in. kard. Stanisław Nagy SCJ i abp Alfons Nossol – pierwszy kierownik Instytutu, Wacław Hryniewicz OMI czy Stanisław Celestyn Napiórkowski OFMConv. Rolę „dialogu jako podstawowej kategorii wiary” uwydatnił wybitny ekumenista ks. W. Hryniewicz OMI. Uczestnicy spotkania nie pomijali spraw trudnych, jednak jak zaznacza ks. prof. Sławomir Pawłowski SAC, sekretarz Rady Konferencji Episkopatu Polski ds. ekumenizmu „wiara domaga się wspólnoty, a ekumeniści dodają, że domaga się zabiegania o jedność chrześcijan”.