Prawo wewnętrzne Kościoła Ewangelicko-Reformowanego W Rzeczypospolitej Polskiej

Rozdział 3 - SYNOD

Art. 29

Synod Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w Rzeczypospolitej Polskiej jest najwyższym zgromadzeniem przedstawicieli całej Jednoty, powołanym do decydowania w sprawach jej dotyczących, wyrażającym wspólnotę w wierze i miłości wszystkich zborów oraz współwyznawców w diasporze. Uchwały Synodu są wiążące dla całej Jednoty.

Art. 30

Synod tworzą członkowie Kościoła, którzy przybyli na sesje i wpisali się na listę uczestników. Przysługuje im glos stanowiący lub doradczy.
Członkami Synodu z głosem stanowiącym są:
1. delegaci parafii i diaspory w liczbie jeden delegat na pięćdziesięciu członków zboru; ośrodki mniejsze delegują po jednym delegacie,
2. wszyscy ordynowani duchowni czynni w Jednocie,
3. prezesi kolegiów kościelnych,
4. członkowie konsystorza i ich zastępcy, oraz
5. członkowie prezydium Synodu i synodalnej komisji rewizyjnej.
Członkami Synodu z głosem doradczym są pozostali uczestnicy sesji.
Prezes Synodu ma prawo zaprosić gości z poza Kościoła, którzy jednak nie są członkami Synodu.

Art. 31

Do kompetencji Synodu należy w szczególności:
utrzymanie jedności między członkami Kościoła w zborach oraz w diasporze, czuwanie nad prawidłowym głoszeniem Słowa Bożego dla pogłębienia wiary w myśl Ewangelii i rozwijanie życia zgodnego z Prawem Bożym,
podejmowanie inicjatyw w zakresie ewangelizacji i misji,
określanie stanowiska Jednoty wobec problemów doktrynalnych, liturgicznych i moralnych,
utrzymywanie więzi z Kościołami reformowanymi oraz podejmowanie i wspieranie działalności ekumenicznej w kraju i za granica,
występowanie w obronie praw ludzi do wolności wyznania, poglądów i zrzeszania się,
podejmowanie działalności prowadzącej do pojednania między ludźmi, krzewienia idei pokoju, sprawiedliwości i zachowania stworzenia.

Art. 32

W dziedzinie zarządzania Jednotą Synod:
wybiera biskupa, prezydium Synodu, konsystorz i synodalna komisję rewizyjną,
uchwala prawa i regulaminy kościelne,
w miarę potrzeby powołuje komisje synodalne i ustala zakres ich kompetencji,
dba o stworzenie podstaw finansowych, uchwala budżet i kontroluje jego wykonanie,
nadzoruje działalność biskupa, konsystorza, komisji synodalnych, duchownych i kolegiów kościelnych,
orzeka jako sąd dyscyplinarny drugiej instancji,
rozpatruje zażalenia i odwołania od decyzji innych organów.

Art. 33

Synod, którego kadencja trwa trzy lata, obraduje na sesjach zwyczajnych - dorocznych - lub nadzwyczajnych. Sesję zwyczajną zwołuje prezes w terminie i miejscu ustalonym na poprzedniej sesji. Sesję nadzwyczajną zwołuje się na mocy uchwały Synodu, Prezydium Synodu lub na żądanie 1/4 członków Synodu z głosem stanowiącym.

Art. 34

Na ostatniej sesji mijającej kadencji spośród świeckich członków Synodu wybiera się prezesa na następną kadencję. Uczestniczy on w przygotowaniu następnej sesji i obejmuje urzędowanie z chwilą jej rozpoczęcia.

Art. 35

Na pierwszej sesji wybiera się prezydium Synodu; spośród świeckich członków sekretarza i jego zastępcę, zaś spośród duchownych notariusza i jego zastępcę. Biskup z urzędu wchodzi w skład prezydium jako wiceprezes Synodu.
Kandydatów do prezydium zgłasza Konsystorz. Prawo ich zgłaszania mają również członkowie Synodu z głosem stanowiącym.

Art. 36

Na pierwszej sesji Synod wybiera na okres swej kadencji synodalną komisję rewizyjną; najpierw przewodniczącego, a następnie dwóch członków i dwóch zastępców. Przewodniczący komisji może uczestniczyć z głosem doradczym w zebraniach konsystorza.
Zadaniem komisji jest kontrola merytorycznej i finansowej działalności konsystorza. Komisja ma prawo dokonywania kontroli doraźnych. Sprawozdanie ze swej działalności składa Synodowi na dorocznej sesji zwyczajnej.
W skład komisji nie może wchodzić członek konsystorza.