Ten skarb przechowujemy w glinianych naczyniach (2 Kor 4,7)

DZIEŃ ÓSMY - piątek 25 stycznia 2003 roku

TEMAT DNIA: Niewielkie zaś cierpienia, które chwilowo znosimy, przygotowują nam bezmiar wiecznej chwały.

CZYTANIE I: Iz 33,17-22

Czytanie z Księgi Proroka Izajasza

Oczy twe ujrzą króla w całej jego krasie, zobaczą krainę bardzo rozległą.
Serce twe grozę będzie wspominać: „Gdzie ten, co liczył? Gdzie ten, co
ważył? Gdzie ten, co spisywał twierdze?”
Nie ujrzysz już ludu zuchwałego, ludu o niewyraźnej mowie, nie do
uchwycenia uchem, o bełkotliwym i niezrozumiałym języku.
Patrz na Syjon, miasto naszych świąt! Twe oczy oglądać będą Jeruzalem,
siedzibę bezpieczną, namiot nieprzenośny, którego kołków nie wyrwą
nigdy ani się żaden jego powróz nie urwie.
Bo właśnie tam mamy Pana potężnego, zamiast rzek o szerokich odnogach. Nie dotrze tam okręt poruszany wiosłami ani się okazalszy statek nie przeprawi: jego liny obwisną, nie utrzymają prosto swego masztu, nie rozwiną żagla.
Albowiem Pan jest naszym sędzią, Pan naszym prawodawcą, Pan naszym królem! On nas zbawi! Oto Słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY: Ps 42

Refren: Ciebie, mój Boże, pragnie moja dusza.

Jak łania pragnie ze strumienia wody,
tak moja dusza pragnie Ciebie, Boże.
Moja dusza tęskni za Bogiem, Bogiem żywym,
kiedy przyjdę i ujrzę Boże oblicze?

Refren: Ciebie, mój Boże, pragnie moja dusza.

Łzy stały się moim pożywieniem we dnie i w nocy,
gdy o tym wspominam,
jak kroczyłem do domu Bożego,
w świątecznym orszaku.

Refren: Ciebie, mój Boże, pragnie moja dusza.

Czemu się smucisz, duszo moja,
czemu się we mnie trwożysz?
Zaufaj Bogu, bo jeszcze będzie przeze mnie sławiony:
Mój Bóg i zbawienie mojego oblicza.

Refren: Ciebie, mój Boże, pragnie moja dusza.

CZYTANIE II: Ef 4, l-6

Czytanie z Listu Świętego Pawia Apostoła do Efezjan

Proszę was ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, które otrzymaliście, z całą pokorą i łagodnością, z cierpliwością, znosząc jedni drugich w miłości, starając się zachować jedność ducha we wzajemnej więzi, jaką daje pokój. Jedno jest Ciało i jeden Duch, jak też jedna jest nadzieja, do której zostaliście powołani. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który jest ponad wszystkimi, działa przez wszystkich i we wszystkich. Każdemu też z nas została dana łaska według miary daru Chrystusa. Dlatego mówi Pismo:
Gdy wstąpił na wysokości, pojmał jeńców, rozdał dary ludziom.
Czy zaś to, że wstąpił, nie znaczy, że również zstąpił w najniższe obszary ziemi? Ten, który zstąpił, jest tym samym, który wstąpił ponad wszystkie niebiosa, aby wszystko napełnić. To On uczynił jednych apostołami, innych prorokami, innych głosicielami Dobrej Nowiny, jeszcze innych pasterzami i nauczycielami, aby uzdolnić świętych do wykonywania dzieła służby, do budowania Ciała Chrystusa, aż wszyscy dojdziemy do jedności wiary i poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary dojrzałości wynikającej z pełni Chrystusa, abyśmy już nie byli małymi dziećmi, niesionymi falami i powiewem wiatru jakiejkolwiek nauki, którą chytrze posługują się ludzie, zwodząc na manowce. Trwając zaś w prawdziwej miłości, wzrastajmy pod każdym względem ku Temu, który jest Głową, Chrystusem. Przez Niego całe ciało - które jest harmonijnie złożone i połączone dzięki każdej umacniającej więzi, według miary właściwej każdemu członkowi - przyczynia się do wzrostu ciała, aby budować samo siebie w miłości. Oto Słowo Boże.

Alleluja, alleluja, alleluja.

Ojcze spraw, aby wszyscy stanowili jedno,
Jak Ty we Mnie, a Ja w Tobie.

Alleluja, alleluja, alleluja.

Dalszy ciąg na następnej stronie