Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan

Można powiedzieć, że Jezus w ciągu swojego ziemskiego życia doświadczył wszystkiego, co każdy człowiek musiał, musi i będzie musiał przeżyć i doświadczyć. Bo każdy z nas narodził się tak jak Jezus, dorastał lub dorasta tak jak On, każdy z nas doświadcza na co dzień chwil radosnych, chwalebnych, które sprawiają, że chce nam się żyć pełnią życia. Ale każdy z nas także doświadczył, doświadcza lub będzie musiał doświadczyć bólu, cierpienia i w efekcie śmierci. Jezus Chrystus cierpiał nie za siebie i nie za swoje winy, ponieważ nigdy nie popełnił żadnego grzechu. Cierpiał za winy nas wszystkich, za nasze ciężkie i lekkie grzechy. Sprawiedliwy cierpiał za grzeszników, niewinny cierpiał za winowajców, aby nas wszystkich zbawić i zaprowadzić do Ojca. Gdy umarł, został owinięty w płótno i złożony w grobie, wykutym w skale (por. Mt 27,59-60).

Jako chrześcijanie wierzymy, że Chrystus nie tylko umarł, ale także zmartwychwstał. Wierzymy, że grób nie jest całkowitym końcem naszego życia. Wprawdzie śmierć i złożenie do grobu ludzkiego ciała oznacza koniec ziemskiej wędrówki, ale tak naprawdę śmierć jest początkiem nowego życia, które będzie trwało w królestwie niebieskim.

Jezus Chrystus dał nam przykład, jak mamy żyć, jak cierpieć i jak umierać, by osiągnąć życie wieczne. Ukochał nas do tego stopnia, że nie szczędził swoich sił, dążeń, pragnień, działań i całkowicie się dla nas wyniszczył, umarł i zmartwychwstał, abyśmy mogli cieszyć się Jego chwałą, i by każdy z nas z osobna, i wszyscy razem, mógł przy końcu czasów razem z Jezusem i z naszymi braćmi i siostrami, cieszyć się chwałą zbawionych w niebie.

Zanim to jednak nastąpi, musimy już tu na ziemi włączyć się w tajemnicę męki, śmierci i zmartwychwstania naszego Pana Jezusa Chrystusa. Musimy żyć Chrystusem ukrzyżowanym i zmartwychwstałym. Musimy każdego dnia podejmować ciężar własnego życia, brać na ramiona nasze osobiste krzyże i pokornie dźwigać codzienne problemy, sprawy, obowiązki i cierpienia. Każdy dzień naszego życia jest jedyny i niepowtarzalny, tak jak my sami. Każdy dzień przynosi nowe chwile radosne i smutne, które także są jedyne i niepowtarzalne. Jeżeli zmarnujemy choćby jedną z nich, to tak jakbyśmy tłumili światło Chrystusowego krzyża i jego moc.

Musimy wierzyć wyłącznie Chrystusowi i w Chrystusa, ponieważ jedynie On naprawdę nas prawdziwie kocha, ratuje, wyzwala, pozwala włączać się w dzieje świata i dopomaga w zbawianiu nas samych, jak i innych. Tu nie ma żadnego wyboru, tu nie ma możliwości protestu.

Uświadamiając sobie tę rzeczywistość, musimy pozbyć się i wyeliminować z naszego życia wszystko to, co nam nie pozwala iść z sercem czystym i pokornym za Jezusem. Bo któż nas może odłączyć od miłości Chrystusowej? Utrapienie, ucisk czy prześladowanie, głód czy nagość, niebezpieczeństwo czy miecz ? (Rz 8,35).

Prawdziwe nawrócenie jest początkiem chrześcijańskiego życia. Jako chrześcijanie, którzy tworzymy jedną wielką rodzinę, musimy nieustannie podejmować trud nawrócenia i pracować nad sobą tak, by wyrzec się wszystkiego, co nie jest Bogiem i do Boga nie prowadzi. Kiedy będziemy wierni tylko Bogu, wówczas zaczniemy wzrastać w miłości do Boga oraz do naszych sióstr i braci. Wówczas dni naszego życia będą przeżywane na chwałę Bożą i napełnią się światłem, odzyskają blask i zaczną wydawać dobre owoce.

By mogło się to urzeczywistnić, musimy być świadomi swej odpowiedzialności, wniknąć głębiej w życie swoje i innych, aby wzbogacić je i prowadzić po drodze zbawienia. Amen.

Ks. Mariusz Łukaszewski, Kościół Polskokatolicki w RP

Modlitwa powszechna (przyczynna)