O najlepszym motywie i aniołach

Cykl rozważań wokół Credo publikowany w latach 2005 - 2007 na łamach ewangelickiego kwartalnika "Warto"

Przeraziłem się czytając zakończenie ostatniej części „Zasad wyznawanych” z ilością postawionych tam, notabene przeze mnie samego, pytań. Wrócę do jednego z fragmentów. „Zajmując się dziełem stworzenia pozostaje nam do omówienia jeszcze całkiem sporo kwestii. Należałoby zadać pytanie o cel stworzenia. Dlaczego Bóg stworzył wszechświat? Dlaczego stworzył człowieka i jakie miejsce znajduje on w całości stworzenia? Czy Bóg stworzył też inne rozumne byty? Czy świat niewidzialny jest także stworzony? No i pytanie, na które każdy próbuje sobie odpowiedzieć: Skąd wzięło się zło? Czy Bóg nad nim panuje? Odpowiedzi na to pytanie zrodzą całą serię innych.” Sporo tych pytań, więc czas się z nimi zmierzyć.

Dlaczego Pan Bóg stworzył wszechświat? To pytanie wydaje się dosyć istotne, ale chyba nie można udzielić na nie pełnej odpowiedzi. Z pewnością jakimś śladem może być objawiony fakt Bożej miłości. Wiemy, że Bóg jest miłością, możemy więc domniemywać, że ten fakt powiązany jest z wykonanym zamiarem stworzenia wszechświata. W tym kierunku podążał w swoim myśleniu też Tertulian: „Dla człowieka, nie dla siebie stworzył On świat.”^[1] Podobne stwierdzenie znajdziemy u E. Schlink: „Bóg nie stworzył świata dlatego, że musiał, lecz z wolnej niezasłużonej przez nas dobroci. Bóg nie jest zależny od świata, lecz świat od Boga.”^[2] Obie te wypowiedzi zdają się potwierdzać naszą tezę o motywie, który kierował Bogiem przy stwarzaniu. Tym motywem jest miłość. Bóg w swojej wszechwiedzy widział wszechświat, zanim go stworzył i postanowił to uczynić. Stwarzając go powiedział, że „jest to dobre”. Choć znał także konsekwencje buntu części aniołów, a później człowieka, to stworzył wszechświat, bo ostateczna miłość Boga zatryumfuje po sądzie ostatecznym.

W ten sposób dotarliśmy do istot, które w wielu wzbudzają ciekawość – aniołów. Kim są? Kiedy zostali stworzeni? Jakie mają zadania? Jaka istnieje zależność między ludźmi a aniołami? Boże Słowo wskazuje, że dzieło stworzenia nie jest ograniczone do fizycznego, postrzegalnego świata zjawisk, lecz obejmuje także świat duchowy. W Psalmie 148, 2.5 jest napisane: Chwalcie go, wszyscy aniołowie jego, Chwalcie go, wszystkie zastępy jego! Niech chwalą imię Pańskie, Bo On rozkazał i zostały stworzone. W liście Pawła do Kolosan znajdziemy takie zdanie: Ponieważ w nim zostało stworzone wszystko, co jest na niebie i na ziemi, rzeczy widzialne i niewidzialne, czy to trony, czy panowania, czy nadziemskie władze, czy zwierzchności; wszystko przez niego i dla niego zostało stworzone (Kol 1,16). Jednak nie wiemy czy oba „światy” zostały stworzone w tym samym czasie. Wybrane fragmenty Bożego Słowa sugerują, że jest to ten sam czas. Choć niektórzy twierdzą, że zanim Bóg stworzył świat i wszystko co związane z ludźmi, stworzył niebiańskie istoty, zwane aniołami. Istoty te, zamieszkujące świat niematerialny, bywają opisywane w różny sposób. Możemy przeczytać o: duchach, aniołach, demonach, serafinach, cherubinach, synach Bożych, władzach i mocach, tronach panowania (Izajasz 6,2, Rzymian 8,38, Efezjan 6,12).

Kolejne pytanie, na które trudno dać jednoznaczną odpowiedź, to pytanie o to, czy byty te posiadają ciała. I znów zdania „uczonych” są podzielone. Jedni twierdzą, że aniołowie posiadają ciała, jednak inne od naszych. Można powiedzieć, że są to ciała „duchowe”, przypuszczalnie takie, jakie ludzie będą mieli po zmartwychwstaniu. Tutaj opieramy się na opisie ciała zmartwychwstałego Zbawiciela. Inni twierdzą, że jako istoty duchowe aniołowie są istotami niematerialnymi i bezcielesnymi. Wiemy jednak, że aniołowie mogą się ukazywać w formie ludzkiej. Trzech z nich ukazało się Abrahamowi. Zwykle aniołowie ukazywali się jako istoty płci męskiej. Jednak w księdze Zachariasza czytamy ciekawy fragment, gdzie opisane istoty przedstawione są jako kobiety. Znowu podniosłem oczy i spojrzałem, a oto wyszły dwie kobiety, których skrzydła poruszał wiatr, a miały skrzydła jak skrzydła bocianie. (…) Wtedy zapytałem anioła, który rozmawiał ze mną. (Zachariasza 5,9-10).