Rozważanie brata Aloisa

Środa, wieczór,
31 grudnia 2008

W ciągu tego spotkania zadajemy sobie pytanie: w jaki sposób odkopać w nas źródło nadziei i radości? Czyż nie przede wszystkim poprzez poszukiwanie w naszym życiu obecności Boga, który jest miłością?

Dla niektórych ludzi takie zdanie o Bożej miłości wydaje się czasem zbyt banalne. Wielu naprawdę poszukuje sensu własnego życia nie mogąc jednocześnie uwierzyć w osobowego Boga, który ich kocha. Czy jesteśmy dostatecznie wrażliwi, by dostrzec tych, którzy szukają wiary, choć Bóg pozostaje dla nich nieuchwytny?

W okresie Bożego Narodzenia świętujemy narodziny Chrystusa, przez którego Bóg staje się dla nas kimś bliskim, choć nie chcemy zapominać, że zawsze pozostanie On poza zasięgiem naszej ludzkiej zdolności rozumowania, pojmowania. Otwórzmy szeroko nasze serca i rozum na te dwa wymiary tajemnicy Boga: na Jego bliskość i na Jego transcendencję.

Nie wszystkim dane jest uchwycić te dwa wymiary. Jedni niemalże namacalnie odczuwają Bożą obecność w swoim sercu, inni, jak Matka Teresa, być może w ciągu bardzo długich okresów w swym życiu znają przede wszystkim Boże milczenie.

Jest wtedy ważne, by kroczyć razem za Jezusem: On doświadczał jednocześnie wielkiej bliskości Boga i, zwłaszcza na krzyżu, Jego zupełnego milczenia. Kroczymy za tym właśnie Jezusem i Jego się trzymamy. Wiara chrześcijańska jawi się wtedy jako swoistego rodzaju ryzyko, jako pełna śmiałości ufność.

Do „Listu z Kenii” dołączyliśmy przesłanie adresowane do Unii Europejskiej. To dlatego, że znajdujemy się w Brukseli, która jest siedzibą wielu instytucji europejskich. Skąd wziął się pomysł wystosowania takiego przesłania?

Od ponad 30 lat organizowane przez nas spotkania europejskie przyczyniają się do tego, by mieszkańcy różnych krajów Europy coraz lepiej wzajemnie się poznawali. Tak, chcemy, aby Europa była otwarta i solidarna. I chcielibyśmy, żeby instytucje europejskie czyniły wszystko, co tylko możliwe, by zmierzać w tym kierunku.

Udało się utrzymać w Europie długi okres pokoju, jakiego nie znaliśmy do tej pory w historii. To chrześcijanie odważyli się zapoczątkować nieoczekiwane pojednania między narodami Europy. Czy wy, młodzi, będziecie kontynuować to budowanie pokoju? Czy będziecie stawiać sobie następujące pytanie: w jaki sposób możemy przyczynić się do współtworzenia otwartej i solidarnej Europy?

Przed dwoma tygodniami przywiozłem to przesłanie Panu Jose Manuelowi Barroso, przewodniczącemu Komisji Europejskiej. Pragnąłem w ten sposób wyrazić nadzieję, że nasza „pielgrzymka zaufania przez ziemię” będzie owocna również na poziomie życia społecznego.

A teraz kilka nowych wiadomości. Będziemy wspólnie kontynuować „pielgrzymkę zaufania”. W Taizé spotkania będą odbywały się w ciągu całego roku. A za rok znów będzie spotkanie europejskie. Odbędzie się ono w mieście, w którym jesteśmy bardzo oczekiwani i w którym przyjęcie będzie bardzo gorące. Arcybiskup z tego miasta jest z nami dziś wieczorem. Następne Europejskie Spotkanie Młodych odbędzie się w dniach od 28 grudnia do 1 stycznia w Polsce, w Poznaniu.

Jest wśród nas wielu Polaków, Andrzej, który przyjechał z Poznania powie nam teraz kilka słów.

(po polsku) „Chcę wam po prostu powiedzieć, że nasze serca są szeroko otwarte i, że zrobimy wszystko, by przyjąć was z radością.”

Będziemy kontynuować naszą pielgrzymkę nie tylko w Europie, ale również na innych kontynentach. Po Afryce wrócimy do Azji. Za trochę więcej niż rok, od 3 do 7 lutego 2010 roku zostaniemy przyjęci na Filipinach, w Manili.

Są wśród nas również Filipińczycy: Mico, Monica i Arjene. Arjene powie nam kilka słów:

Podobnie jak inni młodzi ludzie, także i my przeżywamy trudności i mamy marzenia. Chcemy dążyć do odkrywania prawdy w życiu w duchu Chrystusa, a pielgrzymka zaufania będzie dla nas bodźcem. Pomoże nam pogłębić wiarę oraz nasze zobowiązanie do życia w komunii w kościele i w społeczeństwie. Pomoże nam też zjednoczyć nie tylko młodych Filipińczyków, ale też inne osoby zaangażowane w miejscach, w których mieszkają.

W tej podróży chcielibyśmy również podzielić się z wami naszym życiem, radościami i nadziejami. Chcemy podzielić się z wami naszą wiarą, aby móc potem razem przecierać nowe szlaki nadziei. Potrzebujemy waszego wsparcia i dlatego chcielibyśmy zaprosić młodych Europejczyków do uczestnictwa w pielgrzymce zaufania na Filipinach i ugościć was tam.

Dziecko: Dziś wieczorem pozdrawiamy młodych przybyłych z Grecji, Mołdawii, Chorwacji, Węgier, Bułgarii, Słowenii, Republiki Macedońskiej, z Kosowa, Estonii, Łotwy, z Czech i z Polski.

Pozdrawiamy również młodych z Argentyny, Boliwii, Chile, Brazylii, Meksyku, Gwatemali, Kolumbii, Kanady i Stanów Zjednoczonych.

Pozdrawiamy także Jego Ekscelencję arcybiskupa Gądeckiego z Poznania, biskupa Polaka i biskupa Gurdę z Polski, biskupa Daucourta i biskupa Maillarda z Francji, biskupa Van Luyna z Holandii oraz pastora Reymonda ze Szwajcarii.

Będziemy teraz nadal modlić się śpiewami i wokół krzyża.