Rozważanie brata Aloisa

Czwartek wieczór,
1 stycznia

Jesteśmy bardzo, bardzo wdzięczni za przyjęcie, jakiego tu doznaliśmy. Dziękujemy z całego serca tym, którzy otworzyli nam swoje drzwi. Dziękujemy zwierzchnikom różnych Kościołów, którzy wspierali przygotowania do Spotkania. Dziękujemy również przedstawicielom miejscowych władz, którzy z nami współpracowali.

W tych dniach dane nam było doświadczyć wspaniałej rzeczy: to, że trwaliśmy razem zgromadzeni w tak pięknej komunii, rodzi nadzieję dla naszego życia osobistego, społecznego a także dla całego świata. Ta komunia, przeżywana bardzo konkretnie, otwiera nas nawet na nowy sposób pojmowania Boga.

Wszyscy chcielibyśmy po powrocie przekazywać tę nadzieję u siebie. Dlatego tak ważne będzie ciągłe powracanie do źródła. To źródło jest tuż obok nas, a nawet wewnątrz nas. Tkwi ono w osobistym zjednoczeniu z Chrystusem. Każdego ranka wsłuchujmy się w Jego miłość! Ta miłość przywraca nas do życia.

Przypomniałem wam, że przy wzrastaniu w wierze nieocenionym skarbem jest Biblia. Czasem zapamiętujemy tylko jedno słowo, ważne, by wprowadzać je w życie. Wdrażając je, zaczynamy też lepiej je rozumieć. Tak więc każdy opuszczając Brukselę będzie mógł postawić sobie pytanie: jakie słowa poruszyły mnie tak, że mogę je wprowadzić w życie?

W waszym życiu wiary nie pozostawajcie sami! W waszym miejscowym Kościele, nawet we dwie czy trzy osoby można modlić się i zapraszać do tej modlitwy innych, by pogłębiać ufność złożoną w Bogu.

My, bracia z Taizé, tak bardzo chcielibyśmy podtrzymywać was wszędzie tam, gdzie jesteście. Ale jesteśmy małą wspólnotą, której pierwszym powołaniem jest życie w braterstwie w Taizé lub w innych naszych fraterniach.

Jeśli chodzi o mnie, to z kilkoma braćmi udam się z radością w tym roku do czterech krajów. Na początku maja po raz pierwszy odwiedzimy kraje bałtyckie - będziemy w Wilnie na Litwie. Kolejny etap pielgrzymki zaufania będzie miał miejsce w Sewilli w Hiszpanii, następny w Stuttgarcie w Niemczech i wreszcie w Peczu na Węgrzech.

W ciągu tych dni wielu z was modliło się przez chwilę w miejscu przeznaczonym na modlitwę w ciszy. Można tam było również przystąpić do sakramentu pojednania, czy też po prostu zostać wysłuchanym. Wielu z was powierzało wtedy osobie słuchającej swój problem, cierpienie czy radość.

Jak lepiej przeżywać posługę słuchania w naszych Kościołach? Jest wiele mężczyzn i kobiet gotowych do tego i mogą to robić. Być osobiście przyjętym, wysłuchanym, zwierzyć się komuś to coś bardzo istotnego w procesie nieustannego odnajdywania ufności pokładanej w Bogu.

To, czego poszukujemy w najskrytszej głębi nas samych to pokój, pokój serca, i pokój dla całej rodziny ludzkiej. Święty Ambroży mówił: „Rozpocznijcie od siebie dzieło wprowadzania pokoju, abyście sami uspokojeni mogli nieść pokój innym.”

Bóg jest dawcą tego pokoju. Ale nie narzuca go z góry. Ewangelia przedstawia niewyobrażalny sposób w jaki Bóg postępuje z ludzkością. On zaprasza każdego i każdą z nas do uczestniczenia w swym dziele pojednania i do współtworzenia nowej braterskiej więzi pomiędzy ludźmi.

Jakie zobowiązania, których możemy się podjąć, są dla nas dostępne w obliczu złożoności otaczających nas problemów, w obliczu nędzy, niesprawiedliwości, zagrożeń przeróżnymi konfliktami? Czyż nie powinniśmy, pełni prostoty, wyjść do innych? Idźmy do tych, którzy są najsłabsi! Odwiedźmy tych, którzy są wykluczeni bądź porzuceni! Starajmy się dawać konkretne znaki świadczące o otwartej i solidarnej Europie, pomyślmy zwłaszcza o emigrantach, którzy będąc tak blisko nas, są często jednocześnie tak nam dalecy!

Odkryjemy w ten sposób obecność samego Chrystusa tam, gdzie byśmy się jej w ogóle nie spodziewali. Zmartwychwstały jest tutaj, żyje pośrodku nas, ludzi. Wyprzedza nas na drogach współczucia. I już teraz, poprzez działanie Ducha Świętego, odnawia oblicze ziemi i sprawia, że nadzieja staje się możliwa.

Dziecko: Dziś wieczorem pozdrawiamy młodych przybyłych z Austrii, Szwajcarii, Wielkiej Brytanii, Irlandii, Francji, Niemiec, Holandii, Luksemburga oraz młodzież Belgii. Pozdrawiamy również młodych z Konga, z Republiki Południowej Afryki, z Nigerii, z wyspy Mauritius, z Gambii i z Australii.

Będziemy teraz modlić się śpiewami i wokół krzyża.