Kościół Chrześcijan Dnia Sobotniego

Chrześcijanie Dnia Sobotniego są polskim odłamem adwentystów powstałym w połowie lat trzydziestych XX wieku, wskutek wyodrębnienia przez Alfreda Kubego części zborów adwentystycznych w osobne wyznanie. Kościół Chrześcijan Dnia Sobotniego jest niewielką, kilkusetosobową społecznością, większość wiernych mieszka na Śląsku.

Początki
Kościół Chrześcijan Dnia Sobotniego powstał w latach 1931-1933, w wyniku podziału w polskim adwentyźmie. Dr Alfred Kube z Bydgoszczy sprzeciwił się uznawaniu Ellen G. White za "posłankę niebios" i, wraz ze zwolennikami, utworzył wspólnotę pod nazwą Autonomiczne Zbory Adwentystów Dnia Siódmego.
W 1936 roku nastąpiła zmiana nazwy i uniezależniony od adwentyzmu Kościół określał się jako Zjednoczeni Ewangeliczni Chrześcijanie Dnia Siódmego. Obecną, skróconą nazwę Kościół przyjął w r. 1961, w momencie rejestracji.
Alfred Kube kierował Kościołem aż do 1948 roku. W 1951 wyjechał na stałe do Australii.

Zasady
Chrześcijanie Dnia Sobotniego starają się nawiązywać do wzorców pierwotnego chrześcijaństwa apostolskiego. Opierają się wyłącznie na Piśmie Świętym, które uznają za jedyny miernik sprawiedliwego i pobożnego życia. Odrzucają wszelką tradycję.
Wielką wagę przywiązują do uznawania soboty za siódmy, święty dzień tygodnia.
Ich doktryna jest podobna do doktryny Adwentystów Dnia Siódmego. Wierzą w rychły drugi adwent, czyli przyjście na ziemię Chrystusa. Ich wizja końca świata jest jednak bardziej katastroficzna. Wiąże się z fizycznym unicestwieniem naszej planety.
Chrześcijanie Dnia Sobotniego głoszą pogląd o zbawieniu przez wiarę dzięki łasce, o śmiertelności duszy ludzkiej i zmartwychwstaniu w dniu ostatecznym.
Nie praktykują kultu świętych i Matki Bożej. Sprawują trzy sakramenty: chrzest (dorosłych przez zanurzenie), Wieczerzę Pańską (pod dwiema postaciami) i umywanie nóg (jako obrządek pokory i służby).
Praktykują obrzędy: ordynacji duchowej, ślubu małżeńskiego i chrześcijańskiego pogrzebu. Spowiedź ma charakter indywidualnej modlitwy pokutnej skierowanej do Boga.
Chrześcijanie Dnia Sobotniego uznają zasadę powszechnego kapłaństwa wiernych.
Od Adwentystów Dnia Siódmego różnią się odrzuceniem ich doktryny o świątyni niebieskiej, do której miał zstąpić w 1844 r. Chrystus, zapoczątkowując „śledczą” fazę sądu nad ludzkością.
Nie uważają także za natchnione pism Ellen G. White, która była głównym ideologiem ruchu Adwentystów Dnia Siódmego.

Struktura
Kościół Chrześcijan Dnia Sobotniego ma 25 zborów i placówek, głównie na Śląsku i Podbeskidziu. Na czele zborów stoją prezbiterzy. Delegaci poszczególnych zborów wybierają Radę Kościoła.
Kościół wydaje miesięcznik "Duch Czasów", kwartalnik "Głos Kaznodziejski" oraz rocznik "Lekcje Biblijne".
W roku 1984 Kościół wszedł do Światowej Federacji Baptystów Dnia Siódmego.