Stojąc pod krzyżem


Zamyślenia z Efremem Syryjczykiem

W Kościele prawosławnym, podczas nabożeństw odprawianych w Wielkim Poście odmawiana jest „Modlitwa wielkopostna św. Efrema Syryjczyka”. Jej autor, przedstawiciel Kościoła niepodzielonego, ogłoszony przez Benedykta XV doktorem Kościoła, jest postacią ważną, a zarazem bardzo ciekawą. Bo przypomina o zapomnianej teologicznej tradycji.

Dialog ekumeniczny


W tym roku mija 35 lat od rozpoczęcia oficjalnego rozpoczęcia dialogu katolicko-zielonoświątkowego.

Specyficzny, nieco na marginesie innych, nie przyciąga uwagi mediów. A jednak warto się nim zainteresować. Pokazuje bowiem, że można i trzeba rozmawiać nawet wtedy, gdy różnice są wielkie. Choćby tylko po to, by się nawzajem szanować.

Jeden z dziewięciu

Po Soborze Watykańskim II zaczął się nowy rozdział w kontaktach międzywyznaniowych – Kościół rzymskokatolicki zaangażował się w prowadzony na forum międzynarodowym dialog teologiczny z innymi Kościołami. Od 1967 roku upoważnieni przez Sekretariat ds. Jedności Chrześcijan (od 1989 roku Papieską Radę Popierania Jedności Chrześcijan) teologowie katoliccy prowadzą dziewięć dialogów z Kościołami i wspólnotami ewangelickimi. W tę ekumeniczną mozaikę wpisuje się dialog doktrynalny z klasycznymi Kościołami zielonoświątkowymi. W tym roku mija 35 lat od rozpoczęcia oficjalnych katolicko-zielonoświątkowych rozmów.

Po co ten dialog?

W dialogu katolicko-zielonoświątkowym spotkały się dwie najliczniejsze chrześcijańskie tradycje – najstarszy Kościół i ruch złożony z Kościołów istniejących nie więcej niż sto lat – które w przeszłości patrzyły na siebie podejrzliwie i nieufnie. Dialog stworzył okazję do podjęcia wspólnej modlitwy, badań i studiów teologicznych. Rodziła się atmosfera, w której bez zbytnich ustępstw i kompromisów możliwe stało się docenienie i zaakceptowanie wiary i tradycji eklezjalnej oraz liturgicznej partnera.

Kościół Zielonoświątkowy w Polsce

Wywiad

Kardynał Walter Kasper: Ekumenizm jest pasjonującym zadaniem

Czas pustyni

Przed świętami Wielkiej Nocy chrześcijanie przeżywają okres Wielkiego Postu. Choć różnią się w swoich zwyczajach zgodni są co do tego, że jakość chrześcijańskiego życia trzeba od czasu do czasu rewidować.

Rozbudzenie życia modlitewnego, zwrócenie większej uwagi na potrzeby bliźnich i pielęgnowanie w świecie zapatrzonym w konsumpcję ducha umartwienia to zdaniem wszystkich chrześcijan dobra droga do odkrycia na nowo swojej tożsamości. W gwarze codzienności łatwo zagubić właściwą hierarchie wartości. Zamiast uśmiechu pojawia się gorączka rywalizacji, zamiast zachwytu pięknem utyskiwanie na niewygody; zamiast tęsknoty za nieskończonością lęk przed przemijaniem. To szansa na odkrycie tego, co w życiu naprawdę ważne. To czas odkrycia na nowo prawdy o dobrym Bogu, który uczynił nas w swoimi dziećmi. By - jak napisał kiedyś brat Roger - nasze święto trwało bez końca.