Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan

PSALM RESPONSORYJNY: Ps 104 [103],1-9

Refren: Całym swym sercem raduję się w Panu.
Błogosław, duszo moja, Pana,
Boże, mój Panie, jaki jesteś wielki!
Odziałeś się w chwałę i majestat,
okryłeś się światłością jak szatą,
rozpostarłeś niebiosa jak namiot.
Refren. Całym swym sercem raduję się w Panu.
Zbudowałeś na wodach swoje górne komnaty
obłoki to Twoje rydwany,
poruszasz się na skrzydłach wiatru.
Mianowałeś wichry swoimi posłańcami,*
a swoimi sługami ogniste płomienie.
Refren: Całym swym sercem raduję się w Panu.
Utwierdziłeś ziemię na jej fundamentach,
że nie zachwieje się po wieki wieków.
Okryłeś ją otchłanią jak szatą, góry zalałeś wodami,
które uciekły przed Twoją groźbą,
rozpierzchły się na głos Twojego grzmotu.
Refren: Całym swym sercem raduję się w Panu.
Podniosły się góry, opadły doliny
na miejsce, które im wyznaczyłeś.
Wyznaczyłeś wodom nieprzekraczalne granice,
by nie mogły powrócić i zatopić ziemi.
Refren: Całym swym sercem raduję się w Panu.

CZYTANIE II: Ap 21,1-5a
Czytanie z Apokalipsy świętego Jana Apostoła
Zobaczyłem nowe niebo i nową ziemię. Pierwsze niebo bowiem i pierwsza ziemia przeminęły, i nie ma już morza. I zobaczyłem miasto święte, Nowe Jeruzalem, które zstępuje z nieba od Boga, przygotowane jak panna młoda, przystrojona dla swojego męża. I usłyszałem donośny głos od tronu, jak mówił: Oto miejsce przebywania Boga z ludźmi, i będzie mieszkał z nimi. Oni będą Jego ludem, a On, ich Bóg, będzie BOGIEM Z NIMI. I otrze wszelką łzę z ich oczu, i śmierci już nie będzie, ani żałoby, ani krzyku, ani bólu już nie będzie, bo pierwsze rzeczy przeminęły.
A Ten, który siedzi na tronie, powiedział: Oto wszystko czynię nowe.
Oto Słowo Boże.

Alleluja, alleluja, alleluja.
Na początku było Słowo,
to Słowo zostało nam ogłoszone jako Dobra Nowina.
Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA: J 1,1-5
Słowa Ewangelii według świętego Jana
Na początku było Słowo, a Słowo było zwrócone ku Bogu i Bogiem było Słowo. Ono było na początku zwrócone ku Bogu. Przez Nie wszystko się stało, a bez Niego nic się nie stało. To, co się stało w Nim, było życiem. Życie zaś było światłością ludzi, a światłość świeci w ciemności i ciemność jej nie ogarnęła.
Oto Słowo Pańskie.

HOMILIA

Początek i koniec

„Na początku”, te dwa słowa ciągle budzą zainteresowanie naukowców, teologów, filozofów oraz każdego człowieka, który stawia sobie pytania dotyczące sensu istnienia. Co było „na początku”? Słowo Boże mówi wyraźnie, że na początku był stwórczy akt Boży, który powołał do istnienia wszystko. Sprawił, że ziemia wydała roślinność i pojawiły się żywe istoty. Wyróżnia się w nim jednak stworzenie człowieka, który został ukształtowany na obraz i podobieństwo samego Boga. W czym zawarte jest owo „podobieństwo"? Nie mamy na to pytanie odpowiedzi w Biblii, ale na podstawie porównawczej analizy działalności człowieka w odniesieniu do Stwórcy wielu myślicieli postrzegało to podobieństwo w wolności i tworzeniu. Jesteśmy po to, by tworzyć. W słowach: „Czyńcie sobie ziemię podaną” zawarta jest myśl o wielkim wysiłku twórczym. Człowiek jawi się jako kontynuator dzieła stworzenia.

Podstawę chrześcijańskiej nauki o człowieku stanowi tekst Księgi Rodzaju, mówiący o stworzeniu człowieka na obraz i podobieństwo Boże (1, 26-28). Teologia prawosławna nie zajmuje się jednak analizą pierwotnego statusu człowieka oraz nie szuka powiązań z naukami świeckimi. Podejście do problemu człowieka ma wyłącznie charakter biblijny: stworzenie na obraz i podobieństwo Boże, upadek człowieka i powrót do jedności z Bogiem przez sakramenty i doprowadzenie człowieka do pełni eschatologicznej.