Wprowadzenie do tematu Tygodnia: Wy jesteście tego świadkami (Łk 24,48)

Praktyczne działania między Kościołami na gruncie socjalnym doprowadziły do stworzenia nowych inicjatyw. Obok tych głównych osiągnięć duże znaczenie miało także pytanie o zaangażowanie misyjne. Światowa Konferencja Misyjna, która odbyła się w Edynburgu w 1910 r., uznawana jest za początek nowoczesnego ruchu ekumenicznego.

Misja i jedność
Niestety, nie dla każdego więź między misjonarskim wysiłkiem a pragnieniem chrześcijańskiej jedności jest oczywista. Jednak zaangażowanie misyjne Kościoła powinno iść w parze z jego ekumenicznym zobowiązaniem, ponieważ już przez chrzest wszyscy stajemy się jednością, co zobowiązuje nas do życia w łączności duchowej z innymi chrześcijanami. Bóg stworzył nas siostrami i braćmi w Chrystusie i to właśnie jest fundamentalnym świadectwem, do którego zostaliśmy powołani.

Historia pokazuje, że misjonarze często zadawali pytania o jedność chrześcijańską, ponieważ chcieli uniknąć rywalizacji w obliczu ogromnych potrzeb ludzkich, zarówno duchowych, jak i materialnych. Terytoria, na których prowadzono ewangelizację, były podzielone i często zdarzało się, że misjonarze z różnych Kościołów łączyli swoje wysiłki i tworzyli wspólne projekty, jak na przykład tłumaczenie Biblii. Wspólna praca n ad Słowem Bożym skłaniała też do refleksji nad podziałami wśród chrześcijan.

Śmiało można mówić o istniejącej rywalizacji między misjonarzami, wysyłanymi z różnych Kościołów, jednak wspomnieć też należy, iż to właśnie oni byli pierwszymi, którzy zrozumieli, jaką tragedią jest podział w chrześcijaństwie. Europa zdążyła się przyzwyczaić do podziałów między Kościołami, jednak dla misjonarzy głoszących Ewangelię ludziom, którzy nigdy wcześniej o Chrystusie nie słyszeli, podziały te stanowiły wielki problem. Powodem podziałów w Kościele były różnice teologiczne, ale nie należy też zapominać o ich politycznym, historycznym i intelektualnym kontekście. Czy to wszystko było jednak wystarczającym usprawiedliwieniem do przekazania ich ludziom, którzy byli na początku drogi ku poznaniu Chrystusa?

Już od samego początku nowo utworzone Kościoły zauważały różnicę między nauczaniem o miłości do bliźniego, według której ludzie mieli żyć, a rzeczywistością, w której widoczny był podział między głosicielami słowa Bożego. Widać więc, jak trudno było nauczać o pojednaniu w Jezusie Chrystusie, gdy ci, którzy powinni tworzyć jedność przez chrzest, kłócą się lub walczą między sobą. Problem ten został poruszony przez uczestników Konferencji Misyjnej w 1910 r.

Konferencja Misyjna w Edynburgu w 1910 r.
Oficjalne delegacje protestanckich towarzystw misyjnych, wywodzących się z różnorodnych gałęzi protestantyzmu (w tym i z Kościoła Anglikańskiego) oraz przedstawiciel Kościoła Prawosławnego spotkali się latem 1910 r. w stolicy Szkocji. Zadaniem Konferencji była pomoc misjonarzom w skoordynowaniu ich pracy. Należy zaznaczyć, że zaproszono tylko towarzystwa, które działały na nowych obszarach - tam, gdzie przesłanie Ewangelii jeszcze nie było znane. Towarzystwa misyjne, działające w Ameryce Południowej i na Środkowym Wschodzie, gdzie od dawna obecny był już Kościół Rzymskokatolicki lub Prawosławny, nie zostały na Konferencję zaproszone.

Edynburg został wybrany na miejsce Konferencji z powodów kulturowych oraz intelektualnych. Także sława miejscowych teolo¬gów oraz dostojników kościelnych miała duży wpływ na ten wybór. W bieżącym roku mija setna rocznica Konferencji Edynburskiej. Z tego też powodu promotorzy Tygodnia Modlitw o Jedność Chrze¬ścijan postanowili zaprosić szkockie Kościoły do przygotowania tegoż Tygodnia w 2010 r., który będzie połączony z uroczystościami z okazji setnej rocznicy Konferencji Edynburskiej, odbywającymi się pod hasłem „Świadczyć o Chrystusie dzisiaj". W odpowiedzi na zaproszenie Kościoły szkockie zaproponowały jako temat słowa z Ewangelii św. Łukasza Wy jesteście tego świadkami (Łk 24,48; przekład ekumeniczny).