Tylko słowo

Jeżeli chodzi o Kanon Nowego Testamentu składający się z dwudziestu siedmiu pism, przyjmuje się, że ostatecznie został on określony na Synodzie w Kartaginie w roku 397. Co nie oznacza, że wtedy powstał. Spośród wielu pism chrześcijańskich do Kanonu przyjęto te, które spełniały cztery zasadnicze kryteria:

Były chrystocentryczne - poświadczały czyn zbawczy w Chrystusie.
Były świadectwem pierwotnym, miały pochodzenie apostolskie. Zostały napisane przez apostołów lub ich uczniów.
Posiadały wewnętrzne świadectwo Ducha Świętego. Fakt, że sam Bóg przemawia poprzez Słowo jest dla niego potwierdzeniem, że jest Kanonem.

Zostały przyjęte i zaakceptowane przez pierwsze zbory. W Kanonie nie ma księgi, którą zbory poddałyby w wątpliwość.

W latach 70 - 370 po Chrystusie w literaturze chrześcijańskiej znajdujemy cytaty ze wszystkich ksiąg Nowego Testamentu. Z tego okresu pochodzi Kanon Muratoriego. Opuszcza on List do Hebrajczyków, List Jakuba oraz pierwszy i drugi List Piotra. W manuskrypcie jednak jest luka i dlatego nie mamy pewności, że listy te rzeczywiście zostały pominięte. Drugim dokumentem jest starosyryjska wersja Kanonu (koniec drugiego wieku), w której brak 2 listu Piotra, 2 i 3 Listu Jana, Listu Judy i Objawienia Jana. Trzecim jest starołacińska wersja Kanonu. Pomija ona 2 list Piotra, List Jakuba i List do Hebrajczyków.

W żadnym jednak nie są zawarte inne księgi, których nie ma w obecnym Kanonie. Ważne jest przekonanie, że Nowy Testament nie jest dziełem ludzkim, lecz Bożym, do którego powstania Bóg używał ludzi. Nie chcę zajmować się w tej chwili zagadnieniem natchnienia, chcę tylko stwierdzić, że skoro Bóg dawał natchnienie apostołom, to z pewnością czuwał też nad powstawaniem Kanonu. Tak kierował dyskusjami ludzi, że zdecydowali, że te, a nie inne księgi zostały umieszczone w Kanonie.

Drugim ważnym problemem jest pytanie o zamknięte, czy otwarte objawienie. To znaczy, czy na Nowym Testamencie zakończyło się Boże Objawienie, czy też dzisiaj Bóg daje ludziom nowe prawdy. Gdyby przyjąć, że natchnienie jest nadal otwarte, to musimy stwierdzić, że w każdej chwili suwerenny Bóg może dać nowe prawdy każdemu spośród wierzących. Gdy więc ktoś wstanie i stwierdzi, że otrzymał od Boga "nowe objawienie", musimy do tej wypowiedzi podejść bardzo poważnie.

Potrzebowalibyśmy narzędzia, które pomogłoby nam zweryfikować prawdziwość tego "objawienia". Nie byłoby problemów, gdyby treść "nowego objawienia" jawnie zaprzeczała Biblii. Na przykład, gdyby ktoś stwierdził, że Bóg dał drugiego odkupiciela. Problem pojawi się wtedy, gdy będzie to dodatkowa nauka, np.: "Bóg chce, aby w dwudziestym pierwszym wieku wszyscy chrześcijanie stali się jaroszami" lub "Aby otrzymać Boże błogosławieństwo musisz przeżyć szczególne dotknięcie Ducha, które będzie się objawiało tym, że na pięć minut stracisz świadomość".

W historii Bożego Objawienia zauważamy wyraźnie okresy, w których Bóg przemawiał i okresy, w których milczał. Około czterysta lat trwał okres milczenia Boga po powstaniu ostatniej księgi prorockiej do pojawienia się Jana Chrzciciela. Uważam, że po okresie apostolskim Bóg zamknął objawienie i dlatego pełne objawienie znajdujemy w Biblii. Suwerenny Bóg tym samym dał nam narzędzie do weryfikacji głoszonych w Jego imieniu nauk, a także jak już to wcześniej wspomniałem, do nauki, wykrywania błędów, poprawy, wychowywania w sprawiedliwości, a przede wszystkim do zrodzenia wiary. Zgodnie z Listem do Efezjan 6,17 Słowo Boże jest mieczem Ducha Świętego. Bóg przemawia do nas dzisiaj poprzez słowa Biblii. Przeżywamy Jego realność, jesteśmy świątynią Jego Ducha. Duch Święty jest naszym pocieszycielem, obrońcą, przewodnikiem. Może dawać nam indywidualne proroctwa, które mogą wskazać nam jak w danej, konkretnej sytuacji mamy postąpić (1 Kor 14,3; 1 Kor 14, 24-25). Jednak nie otrzymamy nowej, uniwersalnej, obowiązującej prawdy. Całe objawienie Bóg zawarł już w swoim Słowie.

Jestem przekonany, że Bóg różnymi sposobami mówi do człowieka, że odpowiada na pytania dotyczące naszej egzystencji, że pomaga podejmować właściwe decyzje, że powołuje. Jednak objawienie prawd wiary zamknął w Biblii. Tylko Słowo może być źródłem wiary i miernikiem prawdziwości głoszonych nauk w imieniu Jezusa.