Codzienność i świętowanie

To prawda, że wiele nas dzieli. Nawet liturgiczny kalendarz. Ale prawdą też jest, że z biegiem lat stajemy się sobie coraz bliżsi. Bo dzięki dzisiejszym środkom przekazu, łatwiej nam się poznać... A niebawem kolejny Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan...

Program Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan

Styczeń to czas szczególnej modlitwy o jedność Kościoła. Znamienne, że kończy się 25 stycznia. W dzień nawrócenia św. Pawła. Może to znak, że jedność zrodzi się przez nasze nawrócenie?

Aby wspólne modlitwy nie stały się tylko pustym rytuałem, ale głośnym wołaniem o wzmożenie ekumenicznych wysiłków, potrzeba, żebyś i Ty stawił się na wspólnych modlitwach. Nie masz czasu? Zawsze ma się jakiś czas. Tylko niekoniecznie na modlitwę o jedność. Zależy Ci? Naprawdę? Więcej:.

Prawosławni obchodzą Boże Narodzenie

Boże Narodzenie (Rożdiestwo Christowo) jest świętem nieruchomym ustanowionym dla uczczenia tajemnicy Bożego Wcielenia - Narodzin Jezusa w Betlejem. Pierwotnie przypadało ono na dzień Epifanii (6 stycznia), jednak od IV w. Kościół obchodzi je 25 grudnia, w dniu zimowego przesilenia dnia z nocą, będącego pogańskim świętem Słońca Niezwyciężonego (Sol Invictus).

Od przełomu XVIII i XIX wieku także w Prawosławiu przyjął się niemiecki zwyczaj przystrajania choinek, którymi w tym czasie ozdabia się cerkwie i domy wiernych. Święto poprzedza 40-dniowy post nazywany postem Filipowym, gdyż rozpoczyna się w dzień apostoła Filipa - 14 (27) listopada. W wigilię święta (nawieczerije) obowiązuje ścisły post i stąd dzień ten nazywany jest soczelnikiem, od roślinnego tłuszczu wówczas spożywanego (socziwo). Nabożeństwa wigilijne rozpoczynają się rano tzw. królewskimi godzinami, w trakcie których czytane są (przy otwartych carskich wrotach) urywki z Nowego Testamentu dotyczące Narodzin Zbawiciela i proroctwo Izajasza o Jezusie. Następnie odprawiana jest wieczernia, a zaraz po niej Liturgia św. Bazylego, a jeśli wigilia święta przypada w sobotę lub niedzielę — Liturgia św. Jana Chryzostoma. Wówczas Liturgia św. Bazylego sprawowana jest w dzień święta. Więcej:.

Ikona, prosfora i woda święcona

W Wigilię od rana obowiązuje ścisły post. Nie wolno pić nawet mleka. Właściwie nie powinno się nic jeść, aż do uroczystej kolacji. Na Podlasiu w wielu prawosławnych, wiejskich domach, zazwyczaj w rogu pokoju, wisi ikona. W Wigilię otula się ją haftowanym ręcznikiem, a pod nią ustawia wysoki snop zboża z pełnymi kłosami, nazywany kwiatem zbożowym. Stoi aż do Trzech Króli.

Świąteczną ozdobą mieszkania jest też choinka przystrojona kolorowymi bombkami i rozświetlona lampkami. Zwyczaj ubierania choinek przyjął się także w cerkwiach, gdzie ustawia się je po obu stronach ikonostasu. Więcej:.

A na Zachodzie...

Święto Nilu

Głośno było ostatnio o święcie Objawienia Pańskiego w związku z próbą przywrócenia dnia wolnego. Co właściwie świętujemy tego dnia? Potoczna nazwa „święto Trzech Króli” nie oddaje dobrze jego treści.
Święto Epifanii, czyli Objawienia Pańskiego, jest w gruncie rzeczy najstarszym świętem Bożego Narodzenia. Powstało w III/IV wieku w Egipcie i początkowo było obchodzone tylko na chrześcijańskim Wschodzie. Święto nie koncentrowało się na samych tylko narodzinach w Betlejem, ale łączyło je z innymi wydarzeniami, w których Syn Maryi objawił swoją Boską chwałę. W treść święta wpisane było wspomnienie pokłonu Mędrców, chrztu Jezusa w Jordanie i cudu w Kanie Galilejskiej. Więcej:.

Taizé podbiło Brukselę

Z udziałem prawie 40 tys. osób z całego kontynentu w dniach 29 grudnia-2 stycznia odbywało się w Brukseli 31. Europejskie Spotkanie Młodych zorganizowane przez Wspólnotę z Taizé.
Przyświecało mu hasło "Budować Europę zaufania". 31 grudnia, na zakończenie wieczornej modlitwy przeor Wspólnoty brat Alois, przeor ogłosił, że uczestników kolejnego – 32. Spotkania gościć będzie w dniach 28 grudnia 2009-1 stycznia 2010 Poznań. Więcej:.

List z Kenii
(...) Liczniejsi niż dawniej są ci, którzy nie znajdują tego źródła. Nawet imię Boga jest obarczone fałszywymi wyobrażeniami albo zupełnie zapomniane. Czy nie ma jakiegoś związku między tym odrzuceniem wiary a utratą smaku życia? Jak odkopać źródło, które jest w nas zasypane? Czyż nie trzeba do tego większej wrażliwości na obecność Boga dającą nadzieję i radość?

I wtedy źródło znowu zaczyna płynąć, a nasze życie nabiera sensu. Jesteśmy w stanie wziąć odpowiedzialność za swoje życie: przyjąć je jako dar i ofiarować tym, którzy zostali nam powierzeni.

Nawet jeśli nasza wiara jest słaba, dokonuje się przemiana: już nie koncentrujemy się na sobie samych. Kiedy otwieramy Bogu drzwi naszych serc, równocześnie torujemy Mu drogę do wielu innych. Więcej:.

Pierwsza strona Poprzednia strona Następna strona Ostatnia strona

oceń artykuł