Luterański znaczy ekumeniczny - wywiad z ks. Ishmaelem Noko

W ten sposób dwustronne porozumienie, zawarte między Kościołami katolickim i luterańskim w 1999 r., wyjaśniające najbardziej gorący spór czasów Reformacji, stanie się deklaracją trójstronną. Uroczyste podpisanie Wspólnej Deklaracji przez metodystów odbędzie się 22 lipca.

Poniżej publikujemy pełny tekst wywiadu:

Rozmowa z ks. dr. Ishmaelem Noko, sekretarzem generalnym Światowej Federacji Luterańskiej

KAI: Czy można powiedzieć, że luteranizm jest wyznaniem, które wciąż się rozwija?

- Tradycja luterańska jest bardzo otwarta na rozwój i związki z innymi tradycjami chrześcijańskimi. Kładziemy nacisk na wspólne wszystkim chrześcijanom Wyznania Wiary. Świadczy to o tym, że nie postrzegamy siebie jako Kościoła powstałego w czasach Reformacji. Wywodzimy się z Kościoła pierwszych wieków, stanowimy jego część. Wypowiadając te same wyznania wiary, co inni chrześcijanie, jesteśmy częścią Kościoła powszechnego. Dlatego mówimy, że być luteraninem to być ekumenicznym.

Świat, w którym żyjemy, rodzi pytania etyczne, wobec których nie stawali dawni teologowie. Tak więc wciąż zwracamy się ku naszej tradycji wiary, patrząc na nią w coraz to nowym kontekście, w świetle współczesnych problemów.

Światowa Federacja Luterańska jest z samej definicji wspólnotą wielokulturową i jako taka stanowi wyraz ekumenii. To właśnie ta wielość kontekstów kulturowych nadaje dynamizm luteranizmowi.

Rozwój luteranizmu związany jest także z problemem pojednanej różnorodności. Nie jest ona postawieniem obok siebie tego, co dzieli. Oznacza natomiast prawdziwy styl życia w pojednaniu pod krzyżem Chrystusa. Myślę, że właśnie na tym polega siła i rozwój luteranizmu.

KAI: Skoro "luterański" znaczy "ekumeniczny" - jaki jest wkład luteran w aktualne debaty dialogu ekumenicznego?

- Prowadzimy dialog z katolikami, metodystami, prawosławnymi, anglikanami, menonitami i innymi wyznaniami. Pejzaż ekumeniczny obecnie się zmienia i to z wielu powodów. Jednym z nich jest fakt, że luteranom udało się wejść we wspólnotę ołtarza i ambony z innymi wyznaniami chrześcijańskimi. Luterańskie Kościoły Skandynawii i krajów bałtyckich podpisały z anglikanami z Wysp Brytyjskich porozumienie w Porvoo (1992). Do Konkordii Leuenberskiej (1973), którą zawarły europejskie Kościoły tradycji luterańskiej, reformowanej i metodystycznej, przyłączają się Kościoły nawet w Ameryce Łacińskiej. Kościół luterański w Ameryce Północnej jest we wspólnocie z episkopalistami, braćmi czeskimi i ewangelikami reformowanymi. W Kanadzie Kościół luterański i anglikański podpisały porozumienie w Waterloo (2002).

Wspólna deklaracja w sprawie nauki o usprawiedliwieniu (1999), którą podpisaliśmy z katolikami, wniosła nową atmosferę do ekumenizmu. 22 lipca podpiszą ją także metodyści! Prowadzimy obecnie dyskusje z menonitami. My kiedyś ich potępiliśmy, ale oni nigdy nie potępili nas. Niedługo nasze potępienie zostanie anulowane, bo gdy dzisiaj z nimi rozmawiamy o Bogu, widzimy, że potępienia anabaptystów, zawarte w naszych księgach wyznaniowych sprzed wieków, dziś nie mogą już być do nich stosowane.

Taki jest nasz wkład - pokorny, ale znaczący - w dialog ekumeniczny.