Poszukiwanie jedności

Fragment książki:

Należą Bracia do różnych Kościołów. Jak te różnice wyznań chrześcijańskich wpływają na życie Wspólnoty z Taize?

- We Wspólnocie o wiele istotniejsze są różnice między kontynentami i krajami niż różnice wypływające z pochodzenia z różnych Kościołów. Jeśli mamy tę samą wiarę, możemy żyć razem. Ale czasami, to prawda, dowiaduję się czegoś nowego od brata wywodzącego się z innej tradycji. Uczymy się, ale to dokonuje się w życiu codziennym, nawet bez specjalnego rozmawiania na ten temat. Nie jest to systematyczne, ta wymiana realizuje się poprzez wspólne życie.

We Wspólnocie są katolicy i bracia z Kościołów protestanckich - luteranie, reformaci czy anglikanie. Dla wszystkich bardzo ważna jest jedność. Dziś konieczne jest szukanie jedności. Jak możemy mówić o Chrystusie, który pojednał ludzkość z Bogiem i pozostać podzieleni? To niemożliwe. Musimy więc szukać jedności. Jezus modlił się za nas, byśmy
byli jedno.

Bardzo ważne jest dla nas, że żyjemy wspólnie w jednej wierze. Mamy różne pochodzenie, ale mamy tę samą wiarę. By móc żyć razem i odkrywać różne korzenie jako ubogacenie potrzeba dwóch rzeczy. Brat Roger wskazał bardzo wyraźnie tę drogę: pierwsza rzecz to fakt, że wszyscy bracia przyjmują Komunię świętą z tą samą wiarą w rzeczywistą obecność Chrystusa. Nie mogę przystąpić do katolickiej Eucharystii i mówić, że wierzę w coś innego. Tak robić nie można. Przyjmujemy Eucharystię w tej samej wierze. Druga rzecz to żyć komunią, uprzedzać komunię z Ojcem Świętym, z papieżem.

Te dwa punkty pozwalają nam postrzegać się jako jedna wspólnota, która dzieli tę samą wiarę i przyjmuje różniące nas tradycje jako bogactwo.

Drogi ku tej jedności wydają się jednak bardzo skomplikowane...

- Jedność jest bardzo ważna, chcemy więc ją niejako uprzedzić i dlatego istotne są dla nas te wspomniane dwa punkty.

Posługa papieża to urząd służący pojednaniu wszystkich chrześcijan, tak jak zaproponował to Jan Paweł II w swojej encyklice Ut unum sint - oto nasza wizja - ta, w której Papież prosi inne Kościoły: podejmijmy dialog, a będziemy mogli porozmawiać o tym, jak przeżywam moją posługę, tak, by miała ona również znaczenie dla was, chrześcijan innych wyznań.

Te dwa punkty - Eucharystia, w jednej wierze oczywiście, i posługa jedności, którą pełni biskup Rzymu, to dla nas fundamenty. Akceptując je, możemy żyć we Wspólnocie w jedności, nawet jeśli mamy różne pochodzenie. Dla braci z rodzin o korzeniach protestanckich nie oznacza to negowania wiary ich przeszłości, ale jest to ukierunkowanie w stronę czegoś szerszego, w stronę szerszej komunii.

W związku z tym pozostawiamy również wolność młodym, którzy do nas przyjeżdżają. Stwarzamy im też możliwość przeżywania własnej liturgii - kiedy przyjeżdżają grupy protestantów, prosimy pastora, by raz w tygodniu odprawił z grupą Eucharystię. Podobnie, kiedy prawosławni przyjeżdżają ze swoimi kapłanami, ich również prosimy o odprawienie raz w tygodniu, czy z okazji święta, liturgii w kaplicy dla prawosławnych. Są więc różne nabożeństwa dla młodych, ale jeśli chodzi o nas, braci, wszyscy przystępujemy do Komunii w czasie Eucharystii katolickiej, którą co niedzielę celebrują w kościele Pojednania nasi bracia kapłani, a nierzadko biskupi goście.

Bracia innych tradycji niż katolicka muszą więc w jakiś sposób przygotować się do przyjmowania Eucharystii w wierze Kościoła katolickiego?

- Oczywiście, w tej perspektywie pojednania potrzeba jakiegoś przygotowania. Ale przeć wstąpieniem do Wspólnoty jest właśnie tak czas przygotowania. Jest to zaangażowanie na rzecz pojednania.


***
BÓG PRZYJMUJE WSZYSTKICH.
Brat Alois z Taize odpowiada na pytania młodzieży
Rozmowę przeprowadził ks. Dariusz Madejczyk
stron 73
wyd. Święty Wojciech, Poznań 2009