Prawo wewnętrzne Kościoła Ewangelicko-Reformowanego W Rzeczypospolitej Polskiej

Rozdział 5 - DUCHOWNI

Art. 51

Duchownym może być osoba wyznania ewangelicko-reformowanego, która po ukończeniu akademickich studiów teologicznych, odbyciu przepisanego stażu i złożeniu pierwszego egzaminu konsystorskiego została ordynowana według formy wskazanej w agendzie.

Art. 52

Wszyscy duchowni bez względu na zajmowane stanowisko są sobie równi i używają tytułu księdza.

Art. 53

Do podstawowych obowiązków duchownego należy głoszenie prawdy Bożej, zawartej w Piśmie Świętym, usługiwanie sakramentami, pełnienie służby religijnej według zasad wyznania ewangelicko - reformowanego i udzielanie lekcji religii. Powinien on słowem i czynem nauczać i umacniać w wierze przede wszystkim swoich współwyznawców oraz otaczać ich opieką duszpasterską.

Art. 54

Przy spełnianiu swych obowiązków duchowny powinien trzymać się przepisów niniejszego prawa, uchwal Synodu i regulaminów kościelnych.

Art. 55

Duchowny po ordynacji obejmuje stanowisko wikariusza w parafii wyznaczonej przez konsystorz i pracuje pod kierunkiem proboszcza lub administratora. Okres wikariatu trwa co najmniej dwa lata. Po odbyciu wikariatu i złożeniu drugiego egzaminu konsystorskiego duchowny może ubiegać się o stanowisko proboszcza.

Art. 56

Proboszcza wybiera i odwołuje Ogólne Zgromadzenie Członków Zboru. Jego kadencja trwa dziesięć lat. Wybór ponowny jest dopuszczalny. Szczegółowy zakres praw i obowiązków określa wokacja.

Art. 57

W parafii pozbawionej proboszcza konsystorz w porozumieniu z kolegium powołuje administratora na czas określony, nie dłuższy niż trzy lata przy czym określa jego prawa i obowiązki.

Art. 58

Konsystorz na wniosek kolegium kościelnego może powołać diakona, do którego podstawowych obowiązków należy organizowanie i sprawowanie opieki nad osobami ubogimi, bezradnymi, chorymi i samotnymi, może ordynować osobę, która zyskała odpowiednie przygotowanie teologiczne i specjalistyczne, na urząd diakona. Warunki ordynacji i uprawnienia diakona określa odrębna uchwala Synodu.

Art. 59

Na wniosek kolegium kościelnego konsystorz może powołać kaznodzieję świeckiego, określając zakres jego praw i obowiązków. Powinien on przejść odpowiednie przeszkolenie i zdać egzamin przed konsystorzem, po czym może być przez biskupa wprowadzony w urząd.

Art. 60

Jeden z duchownych, który jest proboszczem od co najmniej pięciu lat, cieszy się autorytetem duchowym i moralnym w Jednocie, drogą wyborów obejmuje urząd superintendenta. Przysługuje mu tytuł biskupa. Synod może odstąpić od warunku stażu na stanowisku proboszcza odrębną uchwałą.

Art.61

Wyboru na dziesięcioletnią kadencję dokonuje Synod spośród co najmniej dwóch kandydatów przedstawionych przez konferencję duchownych i przez parafie. Wybór ponowny jest dopuszczalny.
Superintendent może być w dalszym ciągu proboszczem swej parafii.
Duchowny wyznaczony przez Synod wprowadza wybranego biskupa w urząd podczas nabożeństwa.

Art. 62

Biskup powinien pod każdym względem przyświecać wszystkim duchownym i świeckim członkom Kościoła dobrym przykładem i okazywać gorliwość w sprawach Kościoła. Do jego podstawowych obowiązków należy czuwanie, aby:
jedność Kościoła pod względem wiary i życia była zachowana we wszystkich parafiach,
wśród współwyznawców panował duch braterstwa i wzajemnej pomocy.