Miłość ekumeniczna nie polega jedynie na miłych słowach i uśmiechach

Apostoł Paweł mówiąc o drzewie oliwnym w Rzymian 11 ma na myśli jedno Przymierze łaski, którym (w Nowym Przymierzu) objęci zostali również, obok wierzących Żydów, nawróceni do Chrystusa poganie. Apostoł Paweł przyrównuje Żydów do gałązek naturalnych, zaś pogan, którzy dołączyli do Przymierza – do dzikich gałązek. Tak jak Bóg odciął niektóre z naturalnych gałązek (Żydów), tak ostrzega wierzących pogan, by z tego powodu nie wzbijali się w pychę, lecz mieli się na baczności ponieważ ich trwanie w Przymierzu (drzewie) jest uwarunkowane przez zachowywanie żywej wiary (Rz 11, 20).

Przenosząc ten obraz na dialog ekumeniczny… Poszczególne Kościoły nie powinny lekceważyć stosowania biblijnej dyscypliny, która jest Bożym narzędziem służącym ochronie owiec, jak i przyprowadzania do nawrócenia osób ekskomunikowanych (1 Kor 5,1-5). Pasterz, który toleruje w swoim stadzie wilki (np. niewierzących), nienawidzi swoich owiec. Pasterz, który kocha swoje owce walczy z wilkami. Oczywiście to nie podoba się wilkom, które wówczas będą wołać o jedność!
Odcinanie gałązek (ekskomunika) nigdy nie jest przyjemne, lecz czasami, w sytuacji braku pokuty, jest jedynym wyjściem. Jeśli ma ona miejsce to doktryna powszechności Kościoła oznacza honorowanie i uznawanie decyzji innych Kościołów w tym względzie. Nie powinno przyjmować się w szeregi swoich członków osoby ekskomunikowanej z innego Kościoła, o ile się nie nawróciła i nie „uporządkowała” z nim sprawy powodów wykluczenia. Oczywiście łatwiej, jest o tego typu porozumienie, z powodu podobnej eklezjologii, w dialogu między Kościołami protestanckimi niż z Kościołem katolickim czy prawosławnym.

KH: Jest pastor pedagogiem. Jak wiadomo w wychowaniu chodzi o to by mówić, co podopieczny ma robić, zaś niewskazane jest używanie negacji (np.: ”Nie wolno Ci robić tego i tego”) Podczas kazania w ramach Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan podał pastor 7 sposobów jak skutecznie podzielić Kościół. A co z wskazówkami, jak do jedności dążyć ?

W wychowaniu ważny jest zarówno bodziec pozytywny (zrób to), jak i negatywny (nie wolno tego). Zarówno nakazy, jak i zakazy są ważne i powinny być używane przez rodziców w umiejętny sposób (wiem to również jako tata dwojga małych dzieci). Taka jest Boża pedagogika względem nas – Jego dzieci. Spośród 10 przykazań Dekalogu tylko dwa mówią o tym co „podopieczny” (Lud Boży) ma robić (Pamiętaj abyś Dzień Święty święcił, Czcij ojca i matkę swoją). Pozostałe osiem to zakazy (nie zabijaj, nie kradnij, nie pożądaj itp.). Tak komunikuje się rodzic z małym dzieckiem. W kazaniu mówiłem o sposobach na skuteczny podział Kościoła podkreślając, że sam tytuł jest lekko prowokacyjny, a jednocześnie inspirujący do zastanowienia, czy sami nie przyczyniamy się do podziałów poprzez któryś z owych 7 sposobów. Można więc powiedzieć, że wskazówki na to jak dążyć do jedności można było odnaleźć w dokładnym odwróceniu owego „przepisu” na skuteczny podział chrześcijan.

Natomiast praktycznym przejawem pragnienia budowania jedności podczas naszego nabożeństwa było zaproszenie wszystkich ochrzczonych chrześcijan uznających Chrystusa jako osobistego Pana i Zbawiciela (z różnych Kościołów) do wspólnego Stołu Pańskiego – bez względu na różnice występujące w jej zrozumieniu.

KH: Jak wyobraża sobie pastor współpracę w najbliższej okolicy w ramach ekumenizmu praktykowanego nie tylko od święta. Myślę tu o archidiecezji gdańskiej. Jakie plany na przyszłość ?

PB: Przede wszystkim założenie międzykościelnej Szkoły Chrześcijańskiej w Gdańsku. Już teraz zapraszam zainteresowane osoby na Konferencję poświęconą jej powstawaniu

KH: Wspomniał pastor w czasie kazania, że Kościół Jezusa Chrystusa, niedawno jako niemowlak, teraz już na etapie dzieciństwa, musi ciągle się rozwijać i nie możemy wymagać, by nagle stał się dorosły. Jakie etapy do przejścia na czas tego dorastania pastor zauważa?