Asyż: ekumeniczna modlitwa o ochronę stworzenia

Potrzeba troski o świat stworzony to bowiem jeden z elementów łączących chrześcijan różnych wyznań. Temat wody podjęła podczas konferencji zorganizowanej w Sztokholmie Światowa Rada Kościołów. Z kolei patriarcha Konstantynopola Bartłomiej w orędziu na dzisiejszy dzień stwierdził, że „wierny prawosławny nie może pozostać obojętny wobec kryzysu ekologicznego. Niepokój i troska o stworzenie są konsekwencją wiary oraz świadectwem eucharystycznego stylu życia”.

O znaczeniu spotkania w Asyżu mówi dla Radia Watykańskiego Cecilia Dall’Olio, Dyrektor Programów Europejskich Katolickiego Ruchu na Rzecz Klimatu i zarazem jedna z organizatorek:

“Pomyśleliśmy, że w tym roku szczególnie ważne będzie nie tylko popularyzowanie wydarzeń w skali całego świata, ale wysłanie mocnego sygnału: zjednoczenie wszystkich przez modlitwę oraz przekazanie jasnego przesłania przy okazji otwarcia «czasu dla stworzenia». Pragniemy, aby ekumenizm zszedł na poziom bardziej podstawowy. Jako Światowy Ruch Katolicki na Rzecz Klimatu jesteśmy szczególnie zaangażowani, aby żyć duchem encykliki «Laudato si». Powstaliśmy w 2015 r. właśnie z intencją zaangażowania wspólnot katolickich całego świata w życie duchem «Laudato si», zarówno w wymiarze życia wewnętrznego, poprzez styl życia oraz decyzje na poziomie politycznym. W tym roku hasłem obchodzonego po raz czwarty Dnia Troski o Stworzenie są słowa: «Wędrować wspólnie». Wybraliśmy modlitwę w formie drogi składającej się z różnych etapów w mieście św. Franciszka. Wyruszamy 31 sierpnia w pierwszy etap tej drogi modlitwy, aby podjąć refleksję w świetle ogołocenia Franciszka nad potrzebą ekologicznego nawrócenia.”

- Bez odpowiedniej antropologii, nie może być prawdziwej ekologii - zaznaczył z kolei kard. Angelo Bagnasco podczas pierwszej Modlitwy Ekumenicznej w intencji Stworzenia 1 września w Asyżu. Poniżej publikujemy tekst jego wystąpienia:

"Dziękuję Bogu, że zwołał nas na tę Pierwszą Ekumeniczną Modlitwę w intencji Stworzenia. Miasto Asyż, w którym żył św. Franciszek, piewca piękna Pana, jest najbardziej wymownym miejscem do tego ekumenicznego spotkania, na którym mam zaszczyt reprezentować Radę Konferencji Episkopatów z całej Europy.

Stworzenie jest domem, który Bóg powierzył ludzkości, aby zamieszkiwała go w pokoju i strzegła mając udział w Jego dziele. Jesteśmy wdzięczni Ojcu Świętemu Franciszkowi, który niestrudzenie zwraca uwagę świata na przyrodę, dar Stwórcy, która cierpi z powodu przemocy człowieka i jest przez niego oszpecana, co ma poważne konsekwencje dla ludzkości, szczególnie dla osób najuboższych. Ziemia, morze i niebo są dziełem rąk Pana, a niezwykłe zasoby i energię, które zawierają, przeznaczone są dla rozwoju i dla dobra nie kilku lub wielu osób, ale wszystkich, tak jednostek jak i ludów, narodów i kontynentów.

Niestety, kultura zysku nie zachęca do odpowiedzialnego rozwoju, ale do irracjonalnego wyzysku, którego celem jest maksymalny i natychmiastowy dochód, bez poczucia przyszłości, bez szacunku dla słabych i przyszłych pokoleń. Rozwinęła się nowa mentalność kolonialna, być może pozornie mniej widoczna, ale nie mniej gwałtowna, arogancka, mordercza.

Prosimy Boga, Stwórcę wszechświata, aby zamieszkał w naszych sercach i uczynił nas mądrymi: im bardziej zamieszkuje w nas Bóg, tym bardziej stajemy się wrażliwi na to, co nas otacza, jesteśmy zdolni rozpoznać niewidzialne odbicie Jego oblicza, ślady Jego piękna i Jego miłości.

Jeśli Bóg oświeca nasze sumienie, wtedy wszystko staje się jasne, sens życia jest ostrzejszy: bez światła Bożego człowiek zaczyna gardzić sobą samym i otaczającymi go rzeczami, nie ma szacunku dla siebie, dla swojej godności, dla swego oblicza.

W ten sposób wyłania się znaczenie ludzkiej ekologii, która polega na rozpoznaniu nienaruszalnej godności każdej osoby: jeśli człowiek sam się poniża, degraduje również środowisko, w którym żyje. Jeśli kultura dąży do nihilizmu, przyroda również poniesie konsekwencje. Kiedy ekologia ludzka jest szanowana w społeczeństwie, korzyści czerpie również ekologia środowiska. Ale „jeśli nie uznaje się (…) znaczenia człowieka ubogiego, ludzkiego embrionu, osoby niepełnosprawnej – by podać tylko kilka przykładów – trudno będzie usłyszeć wołanie samej przyrody” (papież Franciszek, Laudato sì 117). W istocie, bez odpowiedniej antropologii, nie może być prawdziwej ekologii.

Niech Bóg obdarza nas mądrością i sercem przede wszystkim w stosunku do człowieka, stworzenia Bożego i syna Ojca w Chrystusie. Niechaj pomoże nam wspólnie zaangażować się, ażeby sprawiedliwość, szacunek i braterstwo między ludźmi mogły znaleźć odzwierciedlenie w relacji kosmicznego przymierza, przez co stworzenie będzie miłowane jako wspólny dom, w którym obecne i przyszłe pokolenia będą mogły żyć w większej harmonii i pokoju.

Kard. Angelo Bagnasco
Arcybiskup Metropolita Genui
Przewodniczący Rady Konferencji Episkopatów Europy