Modlitwa która kręci

Krzysztof Błażyca Siostra Valérie Bouchez należy do katolickiej Wspólnoty o powołaniu ekumenicznym Chemin Neuf

O Janie Pawłe II, niewidzialnym klasztorze obejmującym świat, otwarciu na islam i filmach kręconych z modlitwą, rozsyłanych do 68 krajów opowiada siostra Valérie Bouchez z katolickiej Wspólnoty Chemin Neuf

Ile osób pracuje przy realizacji filmów?

W Lyonie, gdzie znajduje się Dom Generalny wspólnoty, jest osiem osób w ekipie realizującej filmy. Ja dużo pracuję nad scenariuszem i montażem, choć nie mam wykształcenia związanego z realizacją filmów. Uczyłam się „w terenie”. To ciężka praca. Ale mamy wrażenie, że jest pewna moc nam dana, która jest większa od wykształcenia. Chodzi o życie wspólnotowe. Ważna jest też codziennie godzina na modlitwę w ciszy, Eucharystia. Aby usłyszeć, czego oczekuje Jezus i wszystko Mu oddać. Powtarzać: to Ty prowadzisz, Ty ustalasz.

W produkcję zaangażowanych jest od 80 do 100 tłumaczy, bo filmy tłumaczone są na 21 języków i dubbingowane. Wysyłamy je do 68 krajów. A startowaliśmy z niczego. Pierwszy film z 2000 roku o Światowych Dniach Młodzieży, oglądano tłumacząc na żywo z telewizora. Szybko stwierdziliśmy – tak nie może być. Tłumacze byli zafascynowani tematami. Sami zaczęli przychodzić. Wśród nich są nawet niechrześcijanie, np. z Japonii.

Ostatnie produkcje Net For God podejmują temat spotkania z islamem. Czy łatwo siostrze jako chrześcijance realizować „wyznaniowe” filmy pośród muzułmanów?

Islam jest religią dynamicznie się rozrastającą. Jego obecność w Europie jest już faktem i aby się spotkać, musimy się nawzajem poznawać. Nasza wspólnota postanowiła otworzyć się na islam, bo trudno żyć bez tej otwartości. Dla nas było ważne znaleźć świadków, którzy nas wprowadzą w świat islamu.

Tak powstały trzy filmy ukazujące różne podejścia chrześcijan do islamu. Najpierw film poświęcony trapiście o. Christianowi de Cherge, który został zamordowany w Tibhirine w Algierii. Jego wizja polegała na obecności pośród muzułmanów - bez głoszenia wiary w sposób otwarty, ale przez codziennie życie. Inną postawę pokazuje film o bracie Andrew, pastorze ewangelickim, który wybrał głoszenie Ewangelii przez rozpowszechnianie Biblii wśród muzułmanów.

Po tych filmach pojawiło się wiele komentarzy. Zrealizowaliśmy więc trzeci film, odpowiadający na pytania, co mówi na ten temat Kościół katolicki, jakie jest stanowisko Watykanu wobec islamu? Podczas realizacji rozmawiałam z chrześcijańskimi badaczami islamu, a także z wieloma muzułmanami, skądinąd bardzo otwartymi na chrześcijaństwo.

Filmy stały się miejscem spotkania międzyreligijnego…?

Gdy ostatni nasz film „Muzułmanie mówią o Maryi” oglądałam razem z muzułmanami, byli bardzo poruszeni. Podkreślali, że media najczęściej chcą nas, chrześcijan i muzułmanów, skłócić, przeciwstawić sobie – tymczasem my jako chrześcijanie robimy film o nich, pokazujemy, co Koran mówi o Maryi…

Oczywiście, kwestia islamu nie jest prosta. Przeżywamy w świecie wzrost potęgi islamu, również tego brutalnego. Nie zgadzam się z islamem, który nie szanuje człowieka. I znam wielu muzułmanów, którzy nie zgadzają się na przemoc. Są dobrymi ludźmi i żyją w miłości. Pamiętajmy, że kiedy był zamach w Aleksandrii na naszych braci Koptów, muzułmanie wyrazili jasno swój sprzeciw.

A to, co wydarzyło się w Libanie 25 marca 2010 r., a co pokazujemy w naszym filmie - gdy muzułmanie i chrześcijanie spotkali się razem, by wspólnie świętować Zwiastowanie jako święto narodowe, to jest ważna wiadomość dla świata. Dlatego wierzę, że jest możliwe zawiązanie braterstwa. My jako chrześcijanie, jesteśmy powołani do tego, by otworzyć się i poznać każdego człowieka. Dlatego dla mnie wszystko, co towarzyszy powstawaniu naszych filmów, jest cudem. I proszę, abyście się modlili za kolejne filmy…

W jaki temat „wkręci się” siostra po zakończeniu filmu Janie Pawle II?

Ostatnio byłam w Ziemi Świętej, gdzie przygotowujemy film o Kościołach Wschodnich. Spotkałam się przełożonymi kilku Kościołów w Ziemi Świętej. Dla mnie to bardzo ważne w kontekście pracy dla jedności. Ale więcej nie powiem.. (śmiech)

Rozmawiał Krzysztof Błażyca