Żyjcie ekumenią

Szczególną wagę przypisali uczestnicy Kirchentagu relacjom polsko-niemieckim. Jak napisał jeden z nich, Kościoły i chrześcijanie powinni dawać „impulsy dla współpracy niemiecko-polskiej“. Wśród innych wpisów można znaleźć konkretne pomysły na zacieśnianie tej współpracy i wzajemne poznawanie się. Jeden z uczestników Kirchentagu postuluje więcej filmów o Polsce w języku niemieckim.

Wzajemnie inspirujmy się w wierze

Druga grupa wpisów z oczekiwaniami wobec polskich Kościołów i chrześcijan dotyczy wiary. „Razem modlić się i dzielić wiarą” – napisał jeden z uczestników Kirchentagu. „Zapalać ludzi do wiary” – proponuje inny. Kolejny zwraca uwagę, że w Europie Wschodniej wiara jest silna, a to może promieniować na inne kraje, dawać ludziom w Europie nadzieję i oparcie w życiu.

Uczestnicy Kirchentagu wyrażali potrzebę wzajemnej inspiracji w wierze. Jeden z wpisów podkreśla, że chrześcijanie z różnych krajów powinni się wzajemnie od siebie uczyć, jak współcześnie żyć wiarą. „Razem kształtować duchowość” – czytamy w innym.

We wpisach dotyczących wiary wyczuć można nadzieję i otwartość na to, co w zakresie duchowości mogą zaproponować chrześcijanie z Europy Wschodniej.

Żyjcie ekumenią i ordynujcie kobiety

Uczestnicy Kirchentagu w swoich wpisach nie tylko dzielili się swoimi pomysłami na to, co polskie Kościoły mogą wnieść do wspólnej Europy, ale też wyrażali własne zdanie na temat funkcjonowania Kościołów. Uwagę zwraca ich zdecydowane poparcie w dwóch sprawach: ekumenii oraz ordynacji kobiet na księży.

„Wspierać ekumenię”, „Wiwat ekumenia!” – oto najkrótsze zdania wyrażające aprobatę dla działań w zakresie dialogu ekumenicznego. Jeden z wpisów zwraca uwagę na odpowiedzialność ekumeniczną na różnych płaszczyznach życia: „Żyć ekumenią w rodzinie, parafii, społeczeństwie”. W innym można dostrzec troskę zarówno o dialog międzywyznaniowy, jak i własną tradycję: „Zachować tożsamość luterańską i otwartość ekumeniczną”. Zarówno te wpisy, jak i wcześniej opisane poparcie dla wzmacniania kontaktów międzynarodowych, wyrażają oczekiwanie od Kościołów i chrześcijan postawy otwartej i przychylnej dialogowi.

Druga grupa wpisów związana z funkcjonowaniem Kościołów dotyczy ordynacji kobiet na księży. „Ordynujcie kobiety!” – piszą uczestnicy Kirchentagu. Wydaje się, że ten postulat jest bezpośrednio skierowany do polskich Kościołów ewangelickich, które albo w ogóle nie dopuszczają w swym prawie kobiet do urzędu duchownego-prezbitera, albo – mimo możliwości prawnych – nie ordynują kobiet. Tymczasem w światowym ewangelicyzmie jest to praktykowane od lat. Na tablicy przygotowanej w Dreźnie przez polskich luteran poparcie dla ordynacji kobiet uczestnicy Kirchentagu wyrazili wielokrotnie, co ciekawe – w trzech językach. To w jakimś stopniu pokazuje, jak polskie Kościoły są postrzegane zagranicą.