Turcja, Kościół i Unia

Zostali oni zaproszeni celem przedstawienia i przedyskutowania ich problemów przez ministra ds. Unii Europejskiej, Egemena Bağışa, będącego zarazem negocjatorem w sprawie przystąpienia do niej Turcji.

Rinaldo Marmara przestawił w krótkim zarysie dzieje Kościoła katolickiego obrządku łacińskiego na terenie dzisiejszej Turcji od czasów bizantyjskich począwszy. Zwrócił uwagę, że zawsze był on spychany na margines. Spowodowane to było jego uniwersalnym charakterem, czym różnił się od lokalnych Cerkwi, greckoprawosławnej i ormiańskiej. Kościół łaciński w Turcji nadal pozbawiony jest osobowości prawnej, co powoduje utratę prawa do posiadania nieruchomości. Te katolickie własności kościelne figurowały jeszcze na tzw. Liście Bomparda, podpisanej w 1913 r. przez ministra spraw zagranicznych ówczesnego imperium otomańskiego Saida Halima Paşę z reprezentującym katolików ambasadorem francuskim Maurice’em Bompardem. Natomiast później, po ogłoszeniu republiki, już ich na taką listę nie wciągano. Rzecznik episkopatu wyraził przekonanie, że rząd Turcji ma wolę rozwiązania kwestii katolickich nieruchomości kościelnych.