Wspólna deklaracja Papieża Jana Pawła II i abpa George'a Leonarda Careya

Arcybiskup Canterbury, Jego Wielebność George L. Carey, reprezentujący Wspólnotę anglikańską, oraz Biskup Rzymu, Jego Świątobliwość Papież Jan Paweł II, po raz kolejny spotkali się w Rzymie na wspólnej modlitwie (5 grudnia 1996).

Świadomi, że w drugim tysiącleciu chrześcijaństwa, które dobiega już końca, dochodziło do podziałów, a nawet do otwartych konfliktów i walk między chrześcijanami, modliliśmy się gorąco o łaskę pojednania. Szczerze modliliśmy się o nawrócenie - nawrócenie do Chrystusa i nawrócenie ku sobie nawzajem w Chrystusie. Prosiliśmy o dar mądrości i mocy dla katolików i anglikanów, aby mogli poznać i wypełniać wolę Ojca. Dzięki temu możliwy będzie postęp na drodze do pełnej, widzialnej jedności, która jest Bożym darem i naszym powołaniem.

Dziękowaliśmy za to, że w wielu częściach świata anglikanie i katolicy, połączeni jednym chrztem, uznają się nawzajem za braci i siostry w Chrystusie i wyrażają to przez wspólną modlitwę, zgodne działanie i wspólne świadectwo. Jest to świadectwo komunii, w której - jak wiemy - mamy udział dzięki miłosierdziu Bożemu. Jest to też wyraz naszego przekonania, że jedność ta powinna osiągnąć pełnię zamierzoną przez Chrystusa.

Dziękowaliśmy zwłaszcza za ducha wiary w Boże obietnice, za niezłomną nadzieję i wzajemną miłość, inspirującą wszystkich, którzy służyli sprawie jedności między Wspólnotą anglikańską a Kościołem katolickim od czasu, gdy nasi poprzednicy - arcybiskup Michael Ramsey i papież Paweł VI - spotkali się i razem modlili. W kościele św. Grzegorza na wzgórzu Celio pamiętaliśmy z wdzięcznością o wspólnym dziedzictwie anglikanów i katolików, zakorzenionym w misji, którą papież Grzegorz Wielki powierzył św. Augustynowi z Canterbury, posyłając go do narodu angielskiego.

Od ponad 25 lat prowadzony jest nieustanny, skrupulatny dialog teologiczny na forum Międzynarodowej Komisji Anglikańsko-Rzymskokatolickiej (Anglican-Roman Catholic International Commision - ARCIC). Potwierdzamy oznaki postępu, zawarte w deklaracjach ARCIC I na temat Eucharystii oraz rozumienia posługi i święceń, które zostały w sposób miarodajny ocenione przez obydwie strony dialogu.

ARCIC II wydała kolejne deklaracje - na temat zbawienia i Kościoła, rozumienia Kościoła jako komunii oraz na temat zasad życia i wierności Chrystusowi, którymi chcielibyśmy się wspólnie kierować. Deklaracje te powinny być szerzej znane. Wymagają analizy, refleksji i odzewu.