Wspólna deklaracja Papieża Jana Pawła II i Katolikosa Patriarchy Karekina I Sarkissiana

Istniejąca już komunia między obydwoma Kościołami oraz nadzieja na odzyskanie pełnej jedności i konsekwentne dążenie do niej powinny stać się bodźcem do dalszych kontaktów, do bardziej regularnego i głębszego dialogu, który pozwoli uzyskać większe wzajemne zrozumienie i przywróci wspólnotę wiary i posługi.

Papież Jan Paweł II i Katolikos Karekin I udzielają swego błogosławieństwa i pasterskiego poparcia dla dalszego rozwoju istniejących już kontaktów oraz dla nowych form dialogu miłości między pasterzami i wiernymi, które zaowocują wspólnym działaniem na płaszczyźnie duszpasterskiej, katechetycznej, społecznej i intelektualnej.

Taki dialog jest szczególnie potrzebny w obecnym czasie, kiedy Kościoły, dając świadectwo o Ewangelii Jezusa Chrystusa, stają wobec nowych wyzwań, powstających jako konsekwencja gwałtownych przemian we współczesnym świecie, który ulega bardzo silnym wpływom skrajnego sekularyzmu oraz radykalnej sekularyzacji życia i kultury. Dialog ten wymaga ściślejszej współpracy, wzajemnego zaufania i większej troski o wspólne działanie. Wymaga przyjęcia postawy służby, która nie jest samolubna, ale wyraża obustronny szacunek dla wierności wszystkich chrześcijan wobec własnych Kościołów i tradycji. Papież i Katolikos apelują do duchowieństwa i wiernych świeckich, aby bardziej aktywnie i skutecznie współpracowali we wszelkich dziedzinach posługi oraz by stawali się twórcami pojednania, pokoju i sprawiedliwości, walcząc o rzeczywiste uznanie praw człowieka i ofiarnie wspomagając tych wszystkich, którzy na całym świecie cierpią i zaznają ubóstwa duchowego lub materialnego.

Jan Paweł II i Karekin I wyrażają szczególną troskę pasterską o lud ormiański: o tych, którzy żyją w swojej historycznej ojczyźnie, gdzie udało się znów przywrócić wolność i niepodległość dzięki ustanowieniu nowego, suwerennego państwa Armenii, o tych, którzy mieszkają w Nagornym Karabachu i potrzebują trwałego pokoju, a wreszcie o tych, którzy żyją w diasporze na całym świecie. Mimo wstrząsów i tragedii, zaznanych zwłaszcza w obecnym stuleciu, naród ten pozostał wierny apostolskiej wierze - wierze męczenników i wyznawców, wielu milionów bezimiennych chrześcijan, dla których Jezus Chrystus, wcielony Syn Boży i Zbawiciel świata, zawsze był i pozostaje fundamentem nadziei, a Jego Duch prowadzi ich przez stulecia. Wobec zbliżającej się 1700. rocznicy oficjalnego ustanowienia Kościoła w Armenii, niech Trójjedyny Bóg obdarzy ich szczególnym błogosławieństwem, aby mogli dążyć do pokoju i sprawiedliwości oraz z nową gorliwością świadczyć wiernie o Panu Jezusie Chrystusie.

Rzym, 13 grudnia 1996 r.