Eucharystia w luteranizmie i innych Kościołach protestanckich

Ekumenizm a Eucharystia

Jak daleko pod tym względem obecnie się zmieniło niech świadczy fakt różnorodnego poglądu na jedność Kościoła w aspekcie jedności Sakramentu Eucharystii. Ta różnorodność nie przeszkadza chrześcijanom w braterskiej i siostrzanej miłości współpracować także na polu teologicznym w różnych Kościołach w powstałym w sierpniu 1948 r. w Amsterdamie ruchu ekumenicznym (Światowa Rada Kościołów – WCC), do którego 40 lat temu dołączył, choć nie formalnie, także Kościół rzymsko-katolicki. Ta współpraca dotyczy także dialogu teologicznego na temat wspólnoty komunijnej.

Obecnie pewne Kościoły (Rzymsko-Katolicki i Prawosławny, a także niektóre Kościoły luterańskie o głębokim luterańskim profilu wyznaniowym, jak: Synod Missouri, Synod Wisconsin w Ameryce, oraz Samodzielny Kościół Ewangelicko – Luterański (SELK) w Niemczech, czy też prawie wszystkie tzw. Kościoły ewangelikalne) uważają, że warunkiem interkomunii jest osiągnięta pełna jedność Kościoła, a inne Kościoły (ewangelicko-unijne, większość luterańskich, anglikańskie, metodystyczne i starokatolickie) uważają, że do pełnej jedności można dojść poprzez interkomunię i intercelebrację.

Sprawa jest, więc otwarta, gdyż nadal nie osiągnięto jeszcze pełnej widzialnej jedności w Eucharystii rozumianej różnie przez różne Kościoły, choć większość europejskich Kościołów ewangelickich (luterańskich, reformowanych i unijnych), Kościół Waldensów i Braci Czeskich (Czeskobraterski Kościół Ewangelicki w Republice Czeskiej) przed 35 laty w dniu 16 marca 1973 r. w Leunebergu w Szwajcarii podpisało deklarację tzw. Kościołów reformacyjnych (Konkordia reformatorischer Kirchen in Europa – Leuneberger Konkordie) umożliwiającą wspólnotę komunijną, czyli tzw. wspólnotę ambony i ołtarza, a więc wzajemne uznanie urzędu kościelnego, oraz interkomunię i intercelebrację. Dnia 1 października 1974 r. powstała tzw. Wspólnota Kościołów Ewangelickich zwana Leuenberską Wspólnotą Kościołów, która w roku 2003 zmieniła nazwę na Wspólnota Kościołów Ewangelickich w Europie. Dnia 1 stycznia 1997 r. do tej wspólnoty przystąpiło 7 Kościołów Metodystycznych. Obecnie liczy ona 105 Kościołów Członkowskich, w tym kilka także Kościołów południowoamerykańskich (Konkordia dostępna jest w internecie na:www.leuneberg.net). Jest to tzw. jedność Kościołów w pojednanej różnorodności.

Natomiast nordyckie (skandynawskie) i nadbałtyckie Kościoły luterańskie, oraz Kościół Anglikański (Wspólnota Anglikańska) w Wielkiej Brytanii i w Irlandii w XIV wiecznej fińskiej miejscowości Porvoo (po szwedzku: Borgå) 50 km. na wschód od Helsinek, w szwedzkojęzycznej diecezji luterańskiej powstałej 1 grudnia 1923 r.(szósty biskup od r. 2006), dnia 29 czerwca 1995 r., gdy 5. Biskupem Diecezji Porvoo był Erik Vikström (1983-2006) podpisały „Deklarację z Porvoo” w sprawie wzajemnego uznania urzędu duchownego (wspólne święcenia biskupie, nieprzerwana sukcesja apostolska) i Komunii Świętej, a więc pełną wspólnotę kościelną.

(Ks. Jan Gross, Wielkanoc 2008)


LITERATURA:
1. Confession Augustana – III. 2004: Leben aus Gottes Sakramenten, Freude am Heiligen Abendmahl, Neuendettelsau 2004.
2. Das Abendmahl, EKD, Gütersloh 2003.
3. Marcin Luter: Krótkie wyznanie o świętym sakramencie przeciw marzycielom, przekład, wprowadzenie i komentarz Mateusz Osęka, Warszawa 2007.
4. Karol Karski [prof., dr hab.]: Symbolika – Zarys wiedzy o Kościołach w Wspólnotach Chrześcijańskich, CHAT Warszawa 1994.
5. Ks. dr Andrzej Wantuła: Porządek Kościelny Wacława Adama – Początki organizacji Kościoła Ewangelickiego na Śląsku Cieszyńskim, odbitka Ewangelickiego „Rocznika Teologicznego”, Warszawa 1937.
6. Księgi Wyznaniowe Kościoła Luterańskiego, Wydawnictwo „Augustyna”, Bielsko – Biała 1999.