Czy chrześcijanin może związać się z osobą niewierzącą w Chrystusa?

Na twojej drodze znajduje się przepaść! Jeżeli jesteś oddanym chrześcijaninem, oznacza to, że twoja relacja z niewierzącą osobą nie jest zbyt głęboka. Jeżeli nie możesz dzielić się najgłębszą i najważniejszą częścią swojego życia z bliską ci osobą, to wasza relacja będzie sztuczna. Możecie mieć wspólne zainteresowania, lubić tę samą muzykę, filmy itp. Możecie swobodnie rozmawiać ze sobą i dzielić się różnymi rzeczami. Możecie być dla siebie atrakcyjni i może istnieć jeszcze wiele spraw, które będą was łączyć.

Jednak relacja, która ma przetrwać więcej niż kilka lat, musi się opierać na czymś głębszym – musi być oparta na tym, co jest w waszych sercach. I jeżeli jedna osoba kocha Jezusa, a druga – nie, wcześniej czy później w waszym związku powstanie wielka przepaść. Pewnego dnia zauważysz, że partner, któremu się oddałeś, żyje w zupełnie innym świecie niż ty.

Będziesz samotny! Jeżeli wstępujesz w związek małżeński z niewierzącą osobą, prawdopodobnie myślisz: „Mogę jej świadczyć i przyprowadzić ją do Pana”. W rzadkich przypadkach tak się dzieje, a jeżeli już, to zazwyczaj po miesiącach lub latach bólu i zmagań. Pamiętaj, że jako wierzący nie będziesz miał społeczności z współmałżonkiem.

Nigdy nie będziecie potrafili się razem modlić, chodzić razem do kościoła, rozmawiać o waszych najgłębszych problemach. Cała sfera twojego duchowego życia będzie całkowicie odcięta od twojej partnerki. Nie w taki sposób powinno funkcjonować małżeństwo. Biblia mówi „dwoje będą jednym”, a to oznacza nie tylko jedność fizyczną, ale także i duchową. Możesz wstąpić w związek małżeński, ale być osamotnionym na wiele sposobów.

I wreszcie, możesz całkowicie utracić wiarę. Istnieje duża szansa, że tak się stanie, ponieważ im dłużej jesteś osamotniony w przeżyciach duchowych, tym trudniej jest utrzymać relację z Bogiem. Łatwiej jest wyjść gdzieś ze współmałżonkiem niż próbować namówić go do pójścia na spotkanie z wierzącymi. A pójście samemu też nie jest łatwe. W wielu małżeństwach borykających się z tym problemem, niewierzący partner nie rozumie potrzeby przebywania z innymi chrześcijanami. Często kończy się to urazą, uczuciem gniewu, a nawet prześladowaniem.

Niewierzący zastanawia się, dlaczego ta druga osoba nie chce z nim przebywać. Wtedy najprostszą drogą wyjścia jest całkowite usunięcie się z chrześcijańskiej społeczności i pójście drogą niewierzącego współmałżonka. Budowanie związku z niewierzącą osobą kryje w sobie realne niebezpieczeństwa. Właśnie dlatego Paweł napisał następujące słowa: Nie chodźcie w obcym jarzmie z niewiernymi; bo co ma wspólnego sprawiedliwość z nieprawością albo jakaż społeczność między światłością a ciemnością? Albo jaka zgoda między Chrystusem a Belialem, albo co za dział ma wierzący z niewierzącym? (2 Kor 6,14-15) Zastanów się, zanim wejdziesz na tę drogę.

Artykuł pochodzi z kwartalnika "Warto" wydawanego przez Centrum Misji i Ewangelizacji Kościoła Ewangelicko Augsburskiego w RP