Komentarz: Chrystus naszą jednością

Przypisy

1. Tzw. "bazę dogmatyczną" w wersji poszerzonej sformułowano na Zgromadzeniu Ogólnym SRK w New Delhi (1961): "Światowa Rada Kościołów jest społecznością Kościołów, które - zgodnie z Pismem Świętym - wyznają, iż Pan Jezus Chrystus jest Bogiem i Zbawicielem, i dlatego dążą wspólnie do wypełnienia tego, do czego są powołane, ku chwale Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego" (zob. K. Karski, Dążenia ekumeniczne we współczesnym świecie, Warszawa 1986 s.135 n.).

2. Por. W.A. Visser`t Hooft, La tâche des Eglises dans la situation oecuménique nouvelle, "Irenikon" 2(1966) z.2 s.165. Sformułowanie powyższe powtórzone zostało również w czasie Konferencji w Lund (1952) w połączeniu z tematyką eklezjologiczną. Zob. R. Slenczka, Il colloquio sulla Chiesa nel movimento oecumenico, w: I grandi temi del Concilio, Romae 1965, s. 562-564. Warto również zwrócić uwagę na to, iż większość Zgromadzeń ogólnych SRK obierały jako temat Chrystusa, wiążąc z Nim refleksję nad swoim powołaniem do działania. Np. Zgromadzenie w Evanston (1954 r.): "Chrystus nadzieją świata"; w New Delhi (1961 r.): "Jezus Chrystus Swiatołością świata"; w Nairobi (1975 r.): "Jezus Chrystus wyzwala i jednoczy"; w Vancouver (1983 r.): "Jezus Chrystus - Życiem świata".

3. "Il mouvement oecuménique sera christocentrique ou il ne sera pas. Car en nous soumettant au Christ, nous pouvons compter sur lui pour faire son oeuvre de rassemblement de tous les siens" (La tâche des Eglises dans la situation oecuménique nouvelle. "Irenikon" (1996) z. 2, s. 167).

4. Jeden ze znanych sprawozdawców soborowych O. Robert Rouquett, trafnie zauważył, iż głosowanie w auli soborowej w dniu 20. listopada 1962 r., w wyniku którego odrzucono pierwszy schemat konstytucji o Bożym Objawieniu "było jakoby zakończeniem kontrreformacji" (cyt. za S. Spinsanti. Ecumenismo. Roma 1982 s.80). Należy dodać, iż dokonało się to po znakomitym przemówieniu belgijskiego bpa E. De Smedta z Brugii (19.listopada 1962 r.), w którym określił zasady dialogu ekumenicznego (zob. Acta Synodalia. Volumen I. Pars 3. Typis Polyglottis Vaticanis 1971, s.184-187, zwł. 185 i 187).

5. Na marginesie warto wspomnieć, że dnia 29 października 1963 r. miał być dyskutowany schemat o "Chrystusie, Panu Kościoła" (zob. H. Küng. Sobór i zjednoczenie. Kraków 1964 s.261).

6. Zob. Acta et Documenta Concilio Oecumenico Vaticano II Apparando. Series I (Antepraeparatoria). Volumen II. Pars 1. Typis Polyglottis Vaticanis 1960, s.410.

7. Zob. Acta et Documenta Concilio Oecumenico Vaticano II Apparando. Series I (Antepraeparatoria). Volumen II. Pars 2, s.587.

8. Tekst oryginalny przemówienia zob. w : Acta Synodalia. Volumen II. Pars 1. Typis Polyglottis Vaticanis 1971, s. 183-199.

9. Tekst oryginalny, zob. tamże s. 187.- Chrystocentryczny wymiar miały także dwie pielgrzymki Pawła VI. Pierwsza z nich, pełna symbolicznej wymowy, obejmowała w programie spotkanie z patriarchą ekumenicznym Athenagorasem I na Górze Oliwnej w Jerozolimie (1964). Poprzez tę podróż papież skierował uwagę wierzących na konkretne miejsce geograficzne, związane z dziełem zbawczym Chrystusa. Uwaga chrześcijan została ponownie skierowana ku centralnej prawdzie wiary, że Jezus "miał umrzeć za naród, a nie tylko za naród, ale także, by rozproszone dzieci Boże zgromadzić w jedno" (J 11,51-52). Druga podróż Pawła VI do Turcji (Istambuł-Fanar 1967) była wyrazem głębokiego szacunku i pokory wobec wielkiej Tradycji Wschodniego Kościoła. W przemówieniu skierowanym do patriarchy Athenagorasa I papież wskazał jednoznacznie kierunek drogi ku pojednaniu: "Czyż sekret naszego spotkania, stopniowego wzajemnego odnajdywania się naszych Kościołów nie zawiera się w nieustannym poszukiwaniu Chrystusa, wierności Chrystusowi, która sprowadza nas razem do Niego" (cyt. za Jan Paweł II w dialogu miłości z Kościołem Wschodnim. Red. A. Polkowski. Warszawa 1984 s.337).

10. "Peto, ut in perficiendo schemate clare enuntietur, Ecclesiam catholicam in doctrina et praxi sua ad id intendere debere ut etiam veritates partiales et formae singulares vitae ecclesiasticae semper appareant in nexu cum toto mysterio Christi et Ecclesiae eius", w: Acta Synodalia. Volumen II. Pars 5, s.689.