Instrukcja Episkopatu Polski w sprawie duszpasterstwa małżeństw o różnej przynależności kościelnej

4. Gdy strona niekatolicka chce trwać przy swoim wyznaniu duszpasterz potraktuje tę decyzję lojalnie. W wypadku zaś, gdy wyrazi pragnienie przyjęcia wyznania katolickiego, należy dokładnie zbadać, czy ta decyzja jest dojrzała i czy została podjęta z pobudek religijnych. Tylko wtedy można rozpocząć przygotowania związane z przyjęciem do pełnej jedności z Kościołem katolickim. Z zasady czas tego przygotowania winien trwać dłużej niż trzy miesiące.

5. Jeśli zawarcie związku małżeńskiego zbiega się z przyjęciem do pełnej jedności kościelnej, należy:

a) pouczyć stronę niekatolicką by się zwróciła do dotychczasowego duszpasterza i poprosiła o potrzebne dokumenty (metryka chrztu i świadectwa wolnego stanu); w wypadku niemożliwości otrzymania tych dokumentów należy je sporządzić na podstawie zeznania zaprzysiężonych świadków; w razie wątpliwości co do ważności chrztu strony niekatolickiej Duszpasterz zwróci się do samej Kurii;

b) zażądać od obu stron świadectwa ukończenia kursu przedmałżeńskiego, względnie przeprowadzić taki kurs, zakończony sprawdzającym egzaminem;

c) przyjąć stronę niekatolicką do pełnej jedności kościelnej według nowej, skróconej formuły wyznania wiary (formuła w załączeniu);

d) Po wygłoszeniu zapowiedzi (w Kościele katolickim) pobłogosławić związek małżeński w zwykły sposób.

6. Jeśli strona niekatolicka pragnie pozostać w swojej wierze i chce zawrzeć związek małżeński w Kościele katolickim, należy:

a) pouczyć stronę niekatolicką o obowiązku niezwłocznego zgłoszenia do swego duszpasterza w celu załatwienia wymagań prawnych jej Kościoła i uzyskania potrzebnych dokumentów (jak wyżej p. 5a);

b) zażądać od strony katolickiej świadectwa ukończenia kursu przedmałżeńskiego, od strony niekatolickiej ewentualnego uzupełnienia wymaganej wiedzy w zakresie małżeństwa i rodziny;

c) przyjąć od strony katolickiej złożone na piśmie w trzech egzemplarzach oświadczenie, że uczyni wszystko, aby odsunąć od siebie niebezpieczeństwo utraty wiary oraz szczere przyrzeczenie, że uczyni wszystko, co w jej mocy, aby wszystkie dzieci zostały chrzczone i wychowane w Kościele katolickim, następnie powiadomić drugą stronę o oświadczeniu i przyrzeczeniu złożonym przez stronę katolicką; potem pouczyć obie strony o celach i istotnych przymiotach małżeństwa (kan. 1125 KPK); jeden egzemplarz przysłać ordynariuszowi, drugi zachować w parafii, a trzeci wręczyć stronom; gdyby strona katolicka nie chciała złożyć wymaganych oświadczeń i przyrzeczeń, sprawy należy zaniechać; w przypadku, gdy strona niekatolicka nie akceptuje oświadczenia i przyrzeczenia strony katolickiej a wręcz stwierdza, że nie dopuści do ich realizacji, o b y d w i e strony mają podjąć decyzję wspólną i dopiero wtedy, jeśli będzie potrzeba duszpasterz zwróci się do ordynariusza;

d) przypomnieć obu stronom o obowiązku przestrzegania zasad etyki małżeńskiej, wynikającej z prawa naturalnego (w zagadnieniu antykoncepcji, przerywania ciąży, rozwodu);

e) skierować w imieniu narzeczonych do ordynariusza prośbę o zezwolenie na zawarcie małżeństwa (kan. 1124 KPK);

f) po otrzymaniu od ordynariusza zezwolenia pobłogosławić związek małżeński; jeśli druga strona jest wyznania prawosławnego, ślub może się odbyć podczas Mszy św. i oboje nupturienci o ile są w stanie łaski uświęcającej mogą przystąpić do Komunii św. bez specjalnego pozwolenia ordynariusza jeśli druga strona należy do innego wyznania, konieczny jest pozwolenie ordynariusza, by ślub mógł się odbyć podczas Mszy św. W obrzędzie ślubnym małżeństwa o różnej przynależności kościelnej dozwolony jest, bez specjalnego pozwolenia ordynariusza, udział duszpasterza niekatolickiego, ograniczający się jednak do czytania Pisma św. i do ewentualnego przemówienia, jeśli duszpasterz katolicki uzna, że nie wywoła to zgorszenia parafian; zabronione jest, aby asystujący duchowny katolicki i niekatolicki stosować równocześnie własny obrzęd i pytać o wyrażenie zgody strony; zabrania się również stosowania innego religijnego zawarcia tegoż małżeństwa w celu wyrażenia lub odnowienia zgody małżeńskiej (kan. 1127 § 3 KPK).