Chrzest który nas łączy

Obok największych wyznań w Niemczech – luteran i katolików – podpisali go także między innymi prawosławny Kościół etiopski w Niemczech, Kościół prawosławny w Niemczech, Kościół anglikański w Niemczech, Ormiański Kościół Apostolski w Niemczech oraz metodyści i starokatolicy.

Dążenie do wzajemnego uznania przez Kościoły chrześcijańskie udzielanego przez nie sakramentu chrztu ma już długą historię. Pierwszym ważnym dokumentem w tym względzie był tzw. Dokument z Akry, opracowany przez Komisję „Wiara i Ustrój” Światowej Rady Kościołów w 1974 roku. Później sprawę chrztu poruszono także w wydanym przez tę samą komisję tzw. Dokumencie z Limy (1982). W 2000 roku w Polsce, dokumentem Sakrament chrztu znakiem jedności. Deklaracja Kościołów w Polsce na progu trzeciego tysiąclecia wzajemnie swój chrzest uznały Kościoły w Polsce (zrzeszone w PRE, z wyjątkiem baptystów i Kościół katolicki). Podpisanie podobnego porozumienia w Niemczech to kolejny krok na tej drodze.

Z historią dialogu dotyczącego chrztu można zapoznać się czytając opublikowany po podpisaniu porozumienia w Polsce artykuł Znak nadziei . Znaczenie tego wydarzenia łatwiej zrozumieć czytając inny komentarz do tamtego wydarzenia Jeden chrzest.

Choć Kościoły uznają wzajemnie swój chrzest, ich teologia chrztu nie jest identyczna. Można powiedzieć, że wzajemnie się w widzeniu chrztu ubogacają. Ze znaczeniem chrztu w różnych wyznaniach chrześcijańskich można się zapoznać czytając wspomniany już wyżej artykuł „Znak nadziei” lub też stosowny fragment wydanej przez reformowanych (kalwinów) książki Porównanie wyznań.

Nie wszystkie Kościoły patrzą na chrzest tak samo. Ciekawym tego przykładem jest rozumienie chrztu przez zielonoświatkowców, z którym można zapoznać się czytajac artykuł Sakrament jedności czyli chrzest w dialogu katolicko-zielonoświątkowym. Warto też przypomnieć sobie jak wygląda sprawa modlitwy i sakramentów w ekumenicznej praktyce Kościoła katolickiego