Rozważania brata Aloisa 30 grudnia

Tego światła pokoju nie możemy zostawiać jedynie dla nas. Światło Chrystusa świeci dla wszystkich, przynosi nadzieję na pokój dla świata. Zaufanie do Boga pozostaje żywe i wzrasta w nas, jeśli dzielimy je z innymi.

Światło Chrystusa możemy przekazywać jedynie razem. Oto dlaczego tutaj, w Genewie, ogłaszamy „wezwanie do pojednania chrześcijan”, które zostało wam rozdane. Niegdyś, w imię prawdy Ewangelii, chrześcijanie podzielili się. Dziś, również w imię prawdy niesionej przez Ewangelię, chcemy się pojednać.

Jak możemy być wiarygodni mówiąc o Bogu miłości, jeśli pozostajemy podzieleni? Nie traćmy już tyle energii na spory, istniejące czasem nawet wewnątrz naszych Kościołów.

W Chrystusie Bóg pojednał się z ludzkością: przyjmuje nas w Sobie i przekazuje nam Swoje własne życie. W tym kontekście pojednanie nie jest jednym z wielu wymiarów Ewangelii, lecz stanowi jej centrum. Stanowi przywrócenie zaufania pomiędzy Bogiem a człowiekiem, a zaufanie przemienia relacje międzyludzkie.

Nasze poszukiwanie pojednania może odbywać się jedynie przez naśladowanie postępowania Boga wobec nas. Oznacza to wzajemne wychodzenie sobie naprzeciw, by urzeczywistniać wymianę darów.

Aby wymiana darów między chrześcijanami nabierała konkretnych kształtów, stawajmy częściej razem w obecności Boga słuchając Jego słowa, trwając w ciszy i uwielbieniu. Spotykać się w ten sposób na czuwaniach modlitewnych to już wyprzedzać nastanie jedności, to pozwalać Duchowi Świętemu, by już nas jednoczył. I to z pewnością pozwoli również posunąć naprzód dialog teologiczny.

Takie czuwania dla pojednania pomogą walczyć z zamknięciem istniejącym w naszych społeczeństwach. Na czuwaniach możemy gromadzić ludzi, którzy zazwyczaj się nie spotykają, na przykład cudzoziemców razem z mieszkańcami danego kraju. Możemy przygotowywać takie czuwania w miejscach mających szczególne znaczenie: na granicy dwóch krajów, w więzieniach, w dzielnicy pełnej przemocy, wśród zaniedbanych dzieci…

W ten sposób możemy tworzyć cywilizację, w której będzie więcej zaufania, a mniej nieufności. Dla brata Rogera zaufanie do Boga i zaufanie do człowieka były nierozłączne. Zaufanie do Boga zakłada podejmowanie odpowiedzialności za innych.

Do was, młodych, należy przejęcie inicjatywy. Osoby odpowiedzialne za różne Kościoły będą was podtrzymywać. Ale najpierw to do was, młodych, należy przygotowanie „czuwań pojednania”.

Razem będziemy kontynuować „pielgrzymkę zaufania przez ziemię”. W ciągu roku będą spotkania w Taizé. A za rok znów będzie spotkanie europejskie. Odbędzie się ono w mieście, do którego pragnęliśmy udać się już od wielu lat. Następne spotkanie europejskie odbędzie się w dniach od 29 grudnia do 2 stycznia w Belgii, w Brukseli.

To dla nas radość przybyć do was, do Belgii. Dziękujemy za zaproszenie.

Będziemy kontynuować spotkania młodych także na innych kontynentach. Po Azji i Ameryce Łacińskiej, w przyszłym roku pojedziemy do Afryki. Od 26 do 30 listopada będziemy przyjmowani pod równikiem, we wschodniej Afryce, w Kenii, w mieście Nairobi.

Są wśród nas obecni Wielebny Pastor Simon i ksiądz Peter, duszpasterze młodzieży prezbiteriańskiej i katolickiej w Kenii. Są również z nami Japhet i Peter, młodzi z Nairobi, którzy powiedzą do nas kilka słów:

Japhet: Cieszymy się, że możemy przyjmować u nas afrykański etap „pielgrzymki zaufania przez ziemię”. Pokażemy wam w jaki sposób młodzi podtrzymują nadzieję u nas. Zobaczycie jak bardzo ważna jest dla nas gościnność w rodzinach i wspólnotach.

Kenia jest w tej chwili boleśnie doświadczana, przeżywa czas próby. Zapewniamy młodych stamtąd i tych, którzy są wśród nas, że będziemy w tych dniach modlić się szczególnie za nich.

Peter: Chcemy zaprosić was wszystkich w języku swahili: Karibu Kenya, witajcie w Kenii!”

Dziecko: Każdego wieczora wymieniamy narodowości, których przedstawiciele są wśród nas i modlimy się za te narody. Pozdrawiamy dziś wieczorem młodych z Białorusi, Rosji, Ukrainy, Gruzji, Albanii, Serbii, Bośnii i Hercegowiny, Rumunii, Czarnogóry, Litwy, Kosowa i Słowacji.

Pozdrawiamy również młodych z Chin, Korei, Japonii, Indii, Indonezji, Iraku, Izraela, Malezji, Filipin, Singapuru, Syrii, Tajwanu, Turcji i Palestyny.

Pozdrawiamy także licznych przedstawicieli władz cywilnych, międzynarodowych instytucji chrześcijańskich i Kościołów: prawosławnych, protestanckich, ewangelickich, Kościoła katolickiego, katolicko-chrześcijańskiego, których przedstawiciele przybyli dziś wieczorem modlić się z nami i siedzą obok braci.