Wielki Tydzień w Kościele prawosławnym

W Wielki Czwartek
wspomina się Ostatnią Wieczerzę, kiedy to Jezus ustanowił Eucharystię. W tym dniu w cerkwiach odprawiana jest liturgia św. Bazylego. Poprzedza ją wieczernia. W czasie liturgii biskupi konsekrują święty olej (myrro). Wieczorem odbywa się utrenia Wielkiego Piątku. Czyta się 12 fragmentów Ewangelii opisujących wydarzenia od Wieczerzy Pańskiej do pogrzebu Jezusa. W czasie nabożeństwa uczestnicy stoją przed Ewangelią i Golgotą – wielkim krzyżem przedstawiającym Jezusa ukrzyżowanego oraz Matkę Bożą i Jana Ewangelistę po obu stronach. Wszyscy trzymają w dłoniach zapalone gromnice.

W Wielki Piątek
w cerkwiach nie odprawia się Liturgii świętej. Jest to dzień, w którym Bóg składa w ofierze samego siebie. W tym dniu wierni zachowują post ścisły – powinni powstrzymać się od posiłków przez cały dzień. Po południu odprawia się wieczernię, poświęconą śmierci Jezusa na krzyżu. Kiedy chór śpiewa stichirę: „Ciebie, obleczonego światłością niczym szatą, zdjęli z drzewa Józef z Nikodemem...”, kapłan okadza leżącą na prestole płaszczennicę, czyli wizerunek Jezusa leżącego w grobie. Następnie płaszczennicę uroczyście przenosi się do środkowej części świątyni i umieszcza na specjalnie przygotowanym stole symbolizującym grób. Nabożeństwo kończy uroczysty pokłon i ucałowanie płaszczennicy przez kapłanów i wiernych. Zwykle w Wielki Piątek wieczorem odprawiana jest też jutrznia wielkosobotnia, w czasie której odbywa się uroczysta procesja z płaszczennicą. Symbolizuje ona złożenie Chrystusa w grobie.

W Wielką Sobotę
Kościół wspomina zstąpienie Chrystusa do piekieł. W cerkwiach odprawiana jest liturgia św. Bazylego. Poprzedza ją wieczrnia. W czasie liturgii najpierw odczytuje się 15 fragmentów ze Starego Testamentu – przepowiedni ukrzyżowania i zmartwychwstania Chrystusa. Tuż przed Ewangelią kapłani zmieniają szaty liturgiczne z ciemnych na białe. Zmienia się również nakrycia na prestole, żertwienniku i anałojach. Ewangelia opowiada o zmartwychwstaniu. Po liturgii kapłan święci chleb i wino, apotem także jaja i mięso. Obrzęd ten symbolizuje posiłek, jaki w starożytności spożywali chrześcijanie przez całą noc czuwający w oczekiwaniu na święto zmartwychwstania.