Wieczerza w Wielki Czwartek

Syn i Duch działają w świecie, ponieważ są posłani przez Ojca. Jezus objawia Apostołom wiarę w Trójcę. "Nadchodzi godzina, kiedy ( . . . ) całkiem otwarcie oznajmię wam o Ojcu" (J 16, 25). Aby Apostołowie zrozumieli "całą prawdę" (J 16, 13), prawdę w całej jej pełni, tę, która dotyczy Boga Trójcy, trzeba będzie, by doprowadził ich do niej Duch (zob. J 16, 13).

Następnie, udając się- na swą dobrowolną mękę, przed wejściem w noc, Jezus zbiera całe to objawienie w jedną, najwyższą modlitwę-, która streszcza całą Jego ziemską misję. Jezus oddaje całe swoje dzieło Ojcu: "Ja Ciebie otoczyłem chwałą na ziemi przez to, że wypełniłem dzieło, które Mi dałeś do wykonania" (J 17,4). Nadchodzi teraz ostateczna godzina, kiedy Ojciec otoczy chwałą Syna na Krzyżu.
Przed odejściem Jezus modli się za Apostołów, aby otrzymali synostwo: " (...) ponieważ są Twoimi. Wszystko bowiem moje jest Twoje, a Twoje jest moje" (J 17,9-10). Jezus wzywa nad nimi Ducha Prawdy, posłanego przez Ojca: "Uświęć ich w prawdzie" (J 17, 17).

4. Zdrada Judasza

Podczas tej samej uczty Jezus zapowiedział swoim uczniom: "zaprawdę, powiadam wam: jeden z was Mnie zdradzi" (M t 26, 21). Wszyscy się zasmucili i każdy pytał sam siebie: "Chyba nie ja?", a Pan odpowiedział: " Ten, który ze Mną rękę zanurza w misie, on Mnie zdradzi. Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi, jak o Nim jest napisane, lecz biada temu człowiekowi, przez którego Syn człowieczy będzie wydany. Byłoby lepiej dla tego człowieka, gdyby się nie narodził" (M t 26,23-24). Święty Jan podaje podobny opis zapowiedzi tej zdrady. Zaznacza się w nim cała tajemnica zależności między ludzką wolnością a wypełnieniem się Bożego planu. W opisie Janowy m pojawia się szereg znamiennych różnic w stosunku do wersji Mateusza. Na przykład Jezus wskazuje na Judasza nie słowami: " Ten, który ze Mną rękę zanurza w misie... ",lecz słowami: "To ten, dla którego umaczam kawałek chleba, i podam mu" (J 13,26). Ponadto opis świętego Jana tak się kończy: "A po spożyciu kawałka chleba wszedł w niego szatan. Jezus zaś rzekł do niego: «Co chcesz czynić, czyń prędzej». Nikt jednak z uczestników uczty nie rozumiał, dlaczego mu to powiedział. (...) A on po spożyciu kawałka chleba zaraz wyszedł. A była noc" (J 13,27-28.30). Wzmianka: "A była noc" ma przede wszystkim znaczenie symboliczne, wskazuje, że była to godzina panowania ciemności.

Uczta zakończyła się odśpiewaniem psalmów; następnie Jezus wraz z uczniami udał się przez dolinę Cedronu na Górę Oliwną, do ogrodu "Getsemani". Było to miejsce, gdzie zwykli przychodzić, by się modlić, by przebywać razem. Judasz o tym wiedział i dlatego pospieszył powiadomić Kajfasza, że oto nadarza się dobra okazja do aresztowania Jezusa bez rozgłosu, w nocy. Judasz obiecał Kajfaszowi, że wśród ciemności wskaże Jezusa strażom swym pocałunkiem. Poprzedniego dnia przyjął trzydzieści sztuk srebra. Następnego dnia, kiedy Jezus zostanie skazany, Judasz nagle zrozumie konsekwencje swego czynu i zwróci kapłanom trzydzieści sztuk srebra, mówiąc: "Zgrzeszyłem, wydawszy krew niewinną"; lecz kapłani odpowiedzą mu pogardliwie: "Co nas to obchodzi? To twoja sprawa" (M t 27,4); wówczas Judasz rzuci srebrniki ku przybytkowi i pójdzie się- powiesić.

W ten sposób - w odróżnieniu od Piotra, który zaparł się Jezusa, ale okazał skruchę i odzyskał przyjaźń i zaufanie Pana - Judasz wprawdzie żałował swego czynu, lecz nie zwrócił się do Pana i pogrążył się w rozpaczy, która prowadzi do śmierci.