Kościół Nowoapostolski

Początki
Na początku XIX wieku szkocki pastor Kościoła prezbiteriańskiego Edward Irving (1792-1834), a jednocześnie wizjoner i mistyk, przepowiadał rychłe powtórne przyjście Chrystusa. Zgromadził wokół siebie grupę uczniów, których nazwał Katolickim Kościołem Apostolskim. Członkowie wspólnoty oczekiwali pojawienia się proroków i apostołów, zapowiadających powtórny adwent.

  Edward Irving Po śmierci Irvinga jego uczniowie utworzyli w 1835 roku Kościół Nowoapostolski. W momencie zakładania w jego skład wchodziło 12 "apostołów", "prorocy" i "ewangeliści". Pierwsze zbory powstały w Albury (Anglia) i w Londynie. Na początku lat sześćdziesiątych XIX wieku apostołowie rozjechali się po świecie. Głosząc swoją wiarę przyjmowali elementy liturgii innych wyznań, zwłaszcza rzymskokatolickiego i prawosławnego.

Zasady
Chrześcijanie nowoapostolscy wierzą w Trójcę Świętą i w posłannictwo apostołów. Oczekują ponownego bliskiego przyjścia Chrystusa. Przygotowanie na to zdarzenie następuje w nabożeństwach poprzez słowo Boże i sakramenty. Głoszona nauka opiera się na Piśmie Świętym.
W Kościele Nowoapostolskim udzielane są trzy sakramenty:

Święty chrzest wodny jest pierwszym krokiem do społeczności z Bogiem i zostaje udzielany, niezależnie od wieku, przez urzędy kapłańskie Kościoła.
Święte pieczętowanie jest aktem udzielenia Ducha Świętego – przeprowadzanym, jak w czasach pierwotnego chrześcijaństwa – poprzez nałożenie rąk i modlitwę apostoła, a w wyniku tej czynności człowiek staje się dzieckiem Bożym.

Święta wieczerza jest uroczystością obchodzoną na pamiątkę męczeńskiej ofiary Jezusa. Godne przyjmowanie wieczerzy świętej zapewnia społeczność życiową z Jezusem Chrystusem, Synem Bożym. Uroczystość wieczerzy świętej poprzedza odpuszczenie grzechów.