Na ekumenicznych ścieżkach

Rzeczy ważne i drobiazgi. Myśli i wydarzenia...

Spotkanie trzech kultur

Stowarzyszenie Miłośników Wojsławic znalazło oryginalny sposób na przybliżenie mieszkańcom sześciowiekowej historii tej miejscowości. Wszyscy chętni mogli wziąć udział w Spotkaniach Trzech Kultur.

Naturalną scenerią dla jednodniowej imprezy były oryginalne wnętrza miejscowego kościoła św. Michała Archanioła, odremontowanej Cerkwi św. Proroka Eliasza i zajmowanej przez bibliotekę zabytkowej synagogi. W programie znalazły się między innymi zwiedzanie świątyń, wspólna modlitwa, koncerty, wystawy. – Chodziło nam o pokazanie mieszkańcom i zaproszonym gościom bogatej historii Wojsławic – mówi Jolanta Jarosz, wiceprezes stowarzyszenia. – To był nasz sposób na zintegrowanie społeczności i pokazanie jej, jak kiedyś żyli tutaj przodkowie. Więcej:.


Legenda pastora Gottloba

Pastor Gottlob Adolph stał na ambonie i, grożąc palcem, wymyślał na wszystkich innowierców. Nagle powałą Kościoła Łaski w Jeleniej Górze wstrząsnął grzmot, a w pastora uderzył piorun, zabijając go na miejscu.

Tak przynajmniej głosi podanie, przekazywane w tym miejscu z pokolenia na pokolenie. Coś jednak musiało być na rzeczy, bo stare kroniki ze szczegółami opisują te scenę. Miało do niej dojść pewnego letniego popołudnia Roku Pańskiego 1745.

Kroniki utrzymują, że było to wydarzenie tak niezwykłe, że badacze tamtych czasów nie znaleźli podobnego w całej Europie. Na pamiątkę tamtego tragicznego wydarzenia w XVIII w. w ścianę kościoła wmurowano tablicę. Przedstawia ona sylwetkę pastora stojącego na ambonie w chwili, kiedy uderza w niego grom. Źródłem tego dopustu miałby być – przynajmniej w ocenie artysty, który to dzieło wykonał – sam Pan Bóg, bo to Jego symbol w postaci trójkąta znajduje się na szczycie płaskorzeźby. Tyle legenda. Jednak pastor Gottlob Adolph był postacią jak najbardziej historyczną, potwierdzoną w wielu źródłach. Więcej:.



Polecane książki

Ekumenizm w duszpasterstwie parafialnym

Bóg pragnie jedności wszystkich ludzi, aby wszyscy wierzący w Niego tworzyli jedną wspólnotę, opartą na miłości, będącej jednocześnie siłą sprawczą ekumenizmu.

Do rozwoju współczesnego ekumenizmu przyczynił się Sobór Watykański II, który w Dekrecie o ekumenizmie mówi o „świętej tajemnicy jedności Kościoła w Chrystusie [...]. Największym wzorem i zasadą tej jedności jest jedność jednego Boga Ojca i Syna w Duchu Świętym w Troistości Osób”.

Od początku chrześcijaństwa wśród wyznawców Ewangelii dochodziło do nieporozumień, które prowadziły do podziałów, co z biegiem czasu spowodowało naruszenie jednego i jedynego Kościoła. Taki brak jedności Kościoła „jawnie sprzeciwia się woli Chrystusa, jest zgorszeniem dla świata, a przy tym szkodzi najświętszej sprawie przepowiadania Ewangelii wszelkiemu stworzeniu”. Istnieje jednak „święty plan pojednania wszystkich chrześcijan w jedności jednego i jedynego Kościoła Chrystusowego”. Duch Święty, który jest zasadą jedności Kościoła, tchnieniem łaski porusza rozdzielonych chrześcijan, napełniając ich „tęsknotą za zjednoczeniem”. Tęsknota ta zrodziła ruch ekumeniczny, ruch ku jedności, będący „łaską Bożą, daną przez Ojca w odpowiedzi na modlitwę Jezusa i błagania Kościoła, natchnionego przez Ducha Świętego”.Więcej:.

«« | « | 1 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |