Homilia na szósty dzień Tygodnia Ekumenicznego 2010

Dawać świadectwo Panu Bogu swoją wiernością. Co to znaczy? - pytamy. Dzisiejsze słowo Boże przychodzi nam z pomocą w zrozumieniu tego. Ukazuje wielkość Bożych darów, potwierdza, że warto przy nich trwać i jeszcze innym je ukazywać.

Dawać świadectwo Panu Bogu swoją wiernością. Co to znaczy? - pytamy. Dzisiejsze słowo Boże przychodzi nam z pomocą w zrozumieniu tego. Ukazuje wielkość Bożych darów, potwierdza, że warto przy nich trwać i jeszcze innym je ukazywać.

Wierność, to według Biblii szczególny przymiot Boga. W historii zbawienia wierność Boga ukazuje się niewzruszona, ze strony człowieka przeciwstawia się jej ustawiczna niewierność. Na wierność Boga człowiek powinien odpowiedzieć postępowaniem zgodnym z wiarą, budowaną na woli Bożej, wyrażonej choćby w przykazaniach miłości i w Dekalogu. Po prostu - dawać świadectwo.

Wierność to trwanie w wyborze. Podstawowe znaczenie hebrajskiego słowa używanego na określenie wierności Boga to stabilność i pewność. W odniesieniu do osób - postawa, która pozwala zdać się na kogoś, polegać na kimś.

Jeżeli mam być wierny, to, po pierwsze, muszę wiedzieć komu i czemu. W tym znaczeniu psalmista przedstawia wielkość Boga i Jego darów -dobro, cuda Bożego Prawa, przykazań, dobrych wyroków, napomnień, nakazów, wskazań, słowa, drogę prawdy i drogę ustaw. Podobnie ewangelista Łukasz ukazuje, jak Jezus wyjaśnia uczniom idącym do Emmaus to, co we wszystkich Pismach odnosiło się do Niego. Bóg, jak widać, pozwala człowiekowi rozpoznać swoją dobroć. Nawet jeśli samo słowo nie było w stanie przekonać uczniów w drodze do Emmaus, Chrystus dał się rozpoznać przez znak łamania chleba, by nas „nasycać" zbawieniem.

Po drugie, jeżeli mam być wierny, to muszę wiedzieć, czym się taka postawa charakteryzuje. Psalmista, świadom swej niedoskonałości, prosi w pokorze: Pokaż mi drogę Twoich ustaw, naucz mnie, pozwól mi pojąć drogę Twoich nakazów, nie kryj Twych przykazań, nakłoń me serce do swoich wskazań, otwórz mi oczy, oświeć mnie, prowadź, ożyw mnie swoim słowem, podtrzymaj, odwróć me oczy od rzeczy marnych. Chodzi zatem o pełne ufności zaangażowanie się na rzecz dobra objawionego przez Boga. Wiara to nie tylko poznanie i przyjęcie jakiejś prawdy. To także zaangażowanie na jej rzecz. Prawda objawiona w Bożym słowie, Pismo Święte - jak pisze apostoł Paweł do Tymoteusza - ma wychować wiernych na ludzi doskonałych, dobrze postępujących.

Ewangelia opowiadająca o spotkaniu z Jezusem uczniów idących do Emmaus ukazuje różnicę między Jezusem a człowiekiem w pojmowaniu tych samych prawd. Bóg ma czyste widzenie, a człowiek skażone. Bóg, przez słowo tej Ewangelii, radzi, co należy zrobić: zaprosić Jezusa w swoje życie, zapatrzeć się w Niego, rozpoznać w Nim Boga i przyjąć prawdy, które objawia. Potem wrócić do swoich i świadczyć, co nas spotkało w życiowej drodze: Boga spotkałem. A ponieważ uosobione Słowo Boże nie jest bezskuteczne, nigdy nie powraca do Boga zanim nie dokona w tobie tego, co zamierza.

Ks. Henryk Eliasz (KRK)
Łódź